qapadıb derin fikirlere qerq olurdu...Ağlına gelen iddiaları da redd edirdi tez bir zamanda...
(Men aradan keçen illerin ezabını yazıb hekayeni qırsaqqız kimi uzatmaq istemirem,birbaşa esas metlebe keçirem)
APREL, 2009-CU İL. BAKI...
Fexriyye Lavini dinleyib ayağa qalxdı.
-Ne?! Sen bunu ne vaxt, nece öyrenmisen?!...Yox, yox, yox...Bu-ola bilmez,ola bilmez!...
Lavin ayağa qalxıb Fexriyyeni sakitleşdirmeye çalışdı.
-Fexi, heqiqet budur...Men 2 ile yaxındır ki, baş sındırıram...Her defe qarşıma eyni cavab çıxır...
-Axı nece ola biler bu, nece?!...
-Bilmirem...
APREL, 2009-CU İL.MOSKVA...
Gece...
Anar masa arxasına keçib gözlerini İlqara zilledi.İlqar gözünü noutbukun ekranından çekib soruşdu.
-Ne olub yene?!...
-Heç...
Anarın kederli sesi İlqarı narahat etmeye bilmezdi.
-Ne olub soruşdum!...
-Fexriyye...Yuxularıma girir....
-Anar, men sene bir şey göstermeliyem...
Anar anlaşılmaz baxışlarla İlqara baxıb ayağa qalxdı.Yanına gelib belini eydi.Ekranda balaca qız peyda oldu.Şekili görer=görmez Anarın içi titremeye başladı.
-Kimdir bu?!...
-Sence?! Kime oxşayır?!...
Anar xefif tebessümle gülümsünüb cavablandırdı:
-Mene qalsaydı...Fexriyyeye...
-Amma gözleri seninkidir...Anar ilk önce onun son sözlerini qulaqardına vurmaq istese de, birden sank ilan vurmuş kimi dehşetle evvel şekile, sonra İlqara baxdı.
-İlqar..?! Sen...indi...ne demek istedin?!...
-Senin qızın var, Anar, senin ve Fexriyyenin qızı-Ayla...
Anar arxa-arxaya gedib divara söykendi.Nefesini içeri nece çekdise özünün de xeberi olmadı.Gözleri birden sönük ifade alaraq çökmeye başladı.Elleri saçlarına aparıb döşemeye sürüşmeye başladı.
-İlqar, bu...bu..bu..ne gic zarafatdır bele?!...
-Menim seninle bele zarafatım yoxdur, Anar! Bu qız-senin öz qanından, canındandır, senin qızındır!
İlqarın keskince dedikleri beynine gücle çatırdı.Ayağa qalxaraq İlqara baxd.
-Bilirdin?! ...Bilirdin, susdun ve mene heç ne demedin?!-az qala qulaqbatırıcı sesle bağırdı.
-Mecbur idim, Anar,-İlqar da

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 132 >>