baxıb başını bulaya-bulaya otaqdan çıxdı.Anar çarpayıda eyleşeib dizlerine dirseklendi.
-Axı niye?! Niye men ondan qopa bilmirem?!...
1 ay sonra...
MAY, 2009-CU İL.İSTANBUL...
Axşam...
Anar İstanbulun meşhur körpüsüne baxıb yoluna davam eledi.Gellib kafe-restorana çatdı.İlqarin qarşısında eyleşib onun fikirli simasına nezer saldı.
-Neyin var, İlqar?!-ehtiyatla soruşdu.
-Heç..Fikirleşirem...
-Neyi?!..Ya da kimi?!...Lenanı?!...
-Qızım en tehlükesiz yerdedir...Seni...
-Meni?! Niye?! Ne olub yene?!...
-Seni nece azad edim?!....
Bu söz Anara iyne kmi sancıldı.Nitqi qurdu.Elini uzadıb şarebdan qurtum aldı.
-Neee?!-sesi asta çıxdı.
-Düz eşitdin...
-İlqar, men seni tek buraxa bilmerem...
-Bes qızını?! Bes sevdiyin qadını?!!...
-Onlar sağ-salamatdılar,-gücle deyib udqundu.
-Anar, her gün-her gece noutbukun başından çekilmeyen kimdir bes?! Onlara baxan, ağlayan kimdir?!...
-İlqar...Lazım deyil...
-Gücle danışırsan, ağzından her bir sözü kelbetinle çıxardılar ele bil...
-Şahmatist,başlama...
İlqar daha artıq söz demeyib şam etmeye başladı.Ele bu zaman Barış Akarsunun “Gözlerin” mahnısı seslenmeye başlandı.Anarın içi inanılmaz süretde titremeye başladı.Mahnı onu ondan alıb keçmişe apardı.-Ala gözler...
Birden çevik hereketle ayağa özünü İstanbulun küçelerine atdı.Mahnı qulaqlarından çekilmirdi.Elleri ile qulaqlarnı berk-berk qapatsa da, yene de eşidirdi.Gözlerinden sel axmağa başladı.Her ne qeder özünü zorlasa da, alınmırdı.İnsanların ona baxışları, yaxınlaşmaları onun eseblerini biredn nece tarıma çekdise qaçmağa başladı...
Eyleşib parıltısız gözlerini denize zilledi.Gözlerini her qapatdığında ixtiyarsız şekilde damcılanan damlaları saxlaya bilmirdi. Saçlarını qarışdırmağa başladı...
-Axı niye?! Niye?!...Ala gözlüm...Qızım...
Seher...
Anar gözlerini açdığında başının üstünde İlqarı gördü.
-Men..
-Oteldesen, narahat olma..
-Axı...
-He, az qala yatıb qalmışdın daşların üstünde...
-Sen..
-Men de seni getirdim bura...
Her şey yavaş-yavaş ona

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 132 >>