çatırdı deyesen.Qalxıb eyleşdi.Dünenki paltarda idi...
-İlqar...
-He, eşdiirem,-deyib pencereye yaxınlaşdı.
-Men niye yaşayarıam axı?!...
-Anar, sene milyon defe demişem! Bu gic-gic sualları yığışdır beyninden!
Anar qalxıb İlqara yaxınlaşdı.İlqar gözlerini İstanbulun gözelliklerinden çekmeden keskin şekilde bildirdi:
-Sabahdan azadsan...
-Ne?!-qulaqlarına inanmaqdan zorlandı.
-Kar deyilsen her halda...
-İlqar, mene göre özünü cehenneme atırsan?!
-Men hemişe cehenneme atılmışam.Nedir,teze xeberdir?!...
Onun kobud cavabı başqa vaxt olsaydı Anar özünden çıxardı, amma indi...Ruhsuz halı ile İlqara baxmağa davam eledi.
-Men..istemirem...
-Sen çox şey istemirsen,cehenneme istemirsen! Men seninle oturub duran deyilem!-deyib otaqdan çıxdı.
1 hefte sonra..
Fexriyye qızı ile gezmeye çıxmışdı ki, birden qarşısında Anarı gördü...MAY, 2009-CU İL.BAKI...
Fexriyye daşa çevrilerek nefes almaz olmuşdu.Uşaq arabasından berk-berk yapışıb geriye doğru addımlamağa başlayanda Anarın da onlara doğru yürüdüyünü görende qezeblendi.
-Yaxınlaşma!
Anar ona fikir vermeden diz çöküb qızına baxırdı.Elini uzadıb saçlarına yumşaq sığal çekmeye başlayanda exriyye tekrar arabanı geri çekdi.
-Dedim ki, yaxınlaşma!...
Anar ayağa qalxıb tekrar irelilemeye başladı.
-Sene adam dili ile söz çatmır?! Deyirem ki, yaxınlaşma!...
-Sen meni bu hala salandan sonra yox!-istemeden keskin cavabladı.
Onun danışıq toonundan Fexriyyenin içine titreme düşse de, özünü itirmedi.Qeti simasını nümayiş etdirib araba ile gerilemeye davam eledi.Etrafda tek-tük adam göze görünürdü.
-Fexriyye, danışmalıyıq...
-Doğrudan?! Niye?!...Zennimce bizim danışmağa heç bir mövzumuz yoxdur, ola da bilmez!...İndise çekil qarşımdan!...
Anar her ne qeder çalışsa da eseblerine nezaret ede bilmediyi çıxan damarlarından hiss olunurdu.
-Fexriyye, başlama!
Fexriyye ona ehemiyyet vermeyib yanından ötüb keçmek isteyende Anar bir eli ile onun qolundan, diger elle uşaq arabasından tutub berk sıxdı.
-Burax!...Burax

<< 1 ... 117 118 [119] 120 121 ... 132 >>