başlandı, menimle de bitecek! Sene söz verirem: Neyinn bahasına olursa olsun, öz sehvllerimi düzeldecem!...
=Mene senin sözün lazım deyil...Uzaq dur, yeter! Men...
Anar daha yaxınlaşıb onu qızı ile birge sinesine baısb möhkemce qucaqlayanda olan-qalan müqavimeti getdi.Başını sinesine sıxıb islatmağa başladı.
-Bacarmadım, ala gözlüm menim, bacarmadım...Seni unutmağa çalışdım, alınmadı...Başqalarına toxunanda sene xeyanet edirdim...Alınmırdı..Heç ne alınmırdı...Men özümü bu qeder gücsüz bilmirdim...
-Sus..Heç ne danışma..Heç ne eşitmek istemirem...Bir de...Uzaq dur menden..
Fexriyye güc tapıb ondan aralandı.Qızını arabaya yerleşdirib yürümeye başladı.Anar züne ne vaxt geldi, bilmedi, amma telem-telesik özünü Fexriyyeye çatdırıb arabanın qarşın kesdi.
-Fexriyye, bele eleme...Men de yanıram, görmürsen?!...
-Menim qeder yanmamısan...Çekil görüm...
Axşam...
Qapının dayanmaq bilmeden döyülmesi esebleri tarıma çekirdi.Fexriyye her ne qeder çalışsa da soyuqqanlılığını saxlaya bilmirdi.Aylanı qucağına alıb sinesine basaraq Lavine baxa-baxa qalırdı.
-Lavin, redd ele onu getsin...Ne üzünü görmek isteyirem, nede sesini eşitmek!..
Onun aqressiv danışığı Lavini narahat etmeye bilmezdi.
-Fexi, lazım deyil bele etmek...
-Ne lazım deyil, Lavin, ne?!...Menim neler yaşadıqlarımı yaxşı bilirsen...
-Fexi, sen hele de onu sevirsen, qebul et bunu artıq...Sevmeseydin bu qeder qınağa dözmeye gücün çatmazdı...
-Sus, Lavin, sus!...
Anar qapını döymekden esebileşib sesini her defe qaldırırdı.
-Aç!...Aç deyirem!...
15 deqiqeden sonra Fexriyye qapını açıb Anarın qarşısında dayandı.
-Ne var yene?! Ne bağırırsan?! Cammaat onsuz da arxamca dır-dır ağzına gelene danışır, indi de biri elave olunacaq!Sene demedim ki, el çek menden?! Demedim ki, uzaq dur?! Dedim ya yox?!...
Fexriyye sözünü bitimemiş Anar qezeble onun qolundan tutub eve saldı.Zala getirdikde qızını Lavinin qucağında görüb boşaldı.Yaxınlaşmaq isteyende Fexriyye onu qarşısını kesib evvelki qezeble ona baxdı.
-Lavin,

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 132 >>