evi terk ele qızla birlikde...
-Fexi..
-Dediyimi eşitdin ya yox?!
Anar qızına baxa-baxa qaldı...
-He, Ne var yene,Anar?! Ne isteyirsen bu defe?! Bir halaa ki, qapıya qeder teşrif buyurmusan, sözünü de ve redd ol! Bir daha ayağın bura deymesin!...
-Fexriyye, bu ne aqressiv tondur?...
-Sene ne, he, sene ne?! Özüm bilerem kiminle nece danışaram!
Fexriyye divanda eyleşdikden sonra sanki ağırlandı.Başı elleri ile tutub hıçqırmağa başladı.Anar diz çöküb onun üzünü ovucları arasına aldı.
-Ağlama...Ağlam, ala gözlüm...Sene yaraşmır...
-Sen tesevvür ede bilmezsen qınaqlara, tehqirlere dözmek ne demekdir.Her gün murdar, iyrenc söz eşitmek nedir.Mezemmet, ittiham dolu baxşlara dözmek ne demekdir....Niye?! Niye bizler qınamağa bu ne qder meyilliyik?!...Niye heç nesiz ittiham edirler?! Nifret edirem insanlara! Nifret!!!...
Anar Fexriyyenin başını sinesine basıb saçlarına öpdü.
-Menim günahımdır...Men de düzeldecem..Söz verirem...
-Neyi?!...Neyi düzeldeceksen, he?!...
Fexriyye bu defe gücsüz düşdüyünden ona sığınmağa mehkum idi.Qolları ile qucaqlayıb daha da berkden ağlamağa başladı.
-Uşağın heç bir günahı yoxdur, amma onun haqqında en murdar sözler deyirler.Gücle dözürem, amma daha bacarmıram, hetta şahedatnamesini zorla ala bilmişem.Lavin olmasaydı...
-Men...-nitqi tamamile qurumuşdu.-Men....
Fexriyye gözlerini qurulayıb ayağa qlaxdış
-İndise redd ol! Eşitmek istediklerini eşitdin onsuz da!
Anar qalxıb onun her 2 qolundan yapışdı.
-Fexriyye, men heç yere geden deyilem artıq! Anla bunu!
Anar özü de bilmeden sesini qaldırırdı.Fexriyye ise bunu adi hal kimi qebul edirdi.
-Neyi deyişdireceksen, he?! Menim haqqımda yayılan dedi-qoduları, yoxsa qızıma atılan böhtanları?! NEYİ?!...Sen heç tesevvür bele ede bilmezsen ki, men btün bunlara nece dözmüşem!...Alçaldılırdım, başa düşürsen, al-çal-dı-lır-dım!...Neye göre-neye göre seninle yatmışam, senden uşaq doğmuşam...o zehrimara qalmış şehadetnameni gücle aldım, Lavinle birge açdığımız mağazada meni tanıyan

<< 1 ... 120 121 [122] 123 124 ... 132 >>