indi ayılmısan?!..Hem anlaya bilmirem, üzerine yönelmiş bütün delil-sübutları nece yox ede bilmisen ax?!...
Anar ilk önce heç anlamasa da,özünü o yere qpymadı.
-Sene ne?!...
-Doğrudan da, mene ne?! Senin kimi aferist sudan qupquru çıxar onsuz da!...Ne işin var Fexriyyenin evinde?! Eger bir daha ona barmağının ucu ile bele toxunsan, seni mehv ederem, heç kimin göz yaşı ve yalvarışlarına baxmaram bu sefer!..
-A..! Bele çıxır ki, laaap evvelden mene killer tutmaq fikrinde idin?!-kinayeli gülümsündü.-Bes onda niye sağam hele?! Yoxsa bu-men deyilem?!...
Elxan damarları partlamaq derecesinde idi.
-Sen-Anar, eger bu defe de adam balası olmasan, vesselam işin bitdi! Bunu sox beynine!-deyib getmek isteyirdi ki, Anar celd onun qolundan tutub dayandırdı.
-Fexriyyenin yanına niye gelmişdin?!-soyuq sesle soruşdu.
-Sene qalmayb, aydındır?! Men senin kimi deyilem!
ELxan qolunu azad ederek uzaqlaşmağa başladı...
Senem artıq işe getmirdi.Fexriyye onun keçmişini ortalığa tökmeye mecbur etdikden sonra evine qapanmışdı.Arslanla Aygül analarının halı ile heç maraqlanmamış kimi özlerini gösterseler de,eslinde narahatdan da beter idiler.Senem ise gözlerini nöqteden ayırmadan yaşayırdı ele bil ki...
-Arslan, nese olub mamaya...
-Aygül, görürem, kor deyilem..
-Bu ne aqressivlikdir bele?!...
Arslan bacısna baxıb qolundan tutaraq öz otağına getirdi.Tumbanın içinden qovluq çıxardıb uzatdı.
-Al, oxu...
Aygül oxuduqca dehşete gelib nefesi az qala kesilirdi.
-Neee?!...
-Şşşş!...Qışqırma...
Aygül çarpayıya çöküb qardaşına baxdı.
-Arslan, bunlar...hardan keçib eline?!...
-Kimse ofisime qoyub..
-Belke..Belke yalandır, he?!...
-Aygül!!!...Ne yalanı, he, ne yalanı?!...Budur anamızın “buz”luğunun esebi, başqa heç ne ola bilmez!!!...
Arslanın az qala qışqıraraq dediyi sözlere dik atılan Aygül tekrar çökdü.
-Neyleyeceyik indi?!...
-Bilmirem, Aygül, men heç ne bilmirem!...
Arslan azacıq skaitleşib pencereye yaxınlaşdı.
-Atam cehennem olsun, men qardaşlarımı

<< 1 ... 122 123 [124] 125 126 ... 132 >>