axtarmalıyam...
-Arslan...-qız hele şokdan ayla bilmmişdi.-Ne?!...
-Off, Aygül, sene nağıl danışmağa gücüm yoxdur menim, bir daha oxu, men gedirem...
-Bir deqiqe...Hara?!...
-Ne bilim haraya,-cavablandırıb evden çıxdı...
Aradan 2 hefte keçdi...
Lavin onlara şerait yaratmaq üçün tez-tez ikisi tek buraxırdı.Ve onlar bu müddet erzinde bir-birlerine yaxınlaşmışdılar.Anar artıq qızını qucağına götürmeye çekinmirdi.
...Gece...
Fexriyye başını Anarın sinesinden qaldırıb gözlerine baxdı.
-Anar, ne edeceyik?!...Men bezmişem artıq...Ne qeder qınamaq olar axı?! Ne qeder mezemmet ve ittiham yağdırmaq olar ax?!...Men de insanam, men de yaşamaq isteyirem...Bir sehcdir etdim, indi bunun bedelini ömür boyu ödeyecem?!...
Anar barmaqları ile onun islanan yanaqlarını qurulayıb sakit sesle dedi.
-Men her şeyi hell edecem...Biz buralardan çox-çox-çox uzaqlaşacağıq...Sen, men, qızımız...
-Bes..İlqar?!...
-İlqar mene serbestlik verdi...
Anar ona imkan vermeyib dodaqlarına yumuldu.Fexriyyeni küreyi üste çevirib gözlerine derin-derinbaxdı.
-Anar, baxma ele..Meni her defe mehv edirsen...
-Sen de meni öldürürsün, ala gözlüm...Men hara baxırdımsa seni görürdüm, senin gözlerini...
Fexriyye onun üzüne, saçına sığal çekib nefesi kesilmiş halda soruşdu:
-Anar, ne olacaq bizim sonumuz?!..
Anar cavablandırmaq evezine öpmeye başladı.Dodaqlardan başlayan heraret getdikce bedene yayılırdı...
İYUN, 2009-CU İL, MOSKVA...
Anar İlqarın qarşısına keçib şoka düşmüş veziyyeti ile soruşdu:
-Neee?!...Şahmatist...!!!
-Ne var yene, Kazanova?! Yox, yox, yox...Sen day o leqebi itirmisen, Paqanini...
İlqar sözünü deyib eyleşdi.Anar yene heç ne anlamadı.İlqarın yanında eyleşib soruşdu:
-Axı niye?!...
-Anar, bezmedin gic-gic suallardan?!...
İlqarın rahat davranışından heç ne anlamayan Anar başını silkeleyib ayağa qalxdı.
-Yeni bütün şübheleri mehv eledin?!....
-Off! Anar, sene cavab vermeye borclu deyilem, aydındır?!...
...
-Nece yeni, Anar?!...
Fexriyye heç ne anlamayıb Anara

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 132 >>