dolub daşmağa başladı.Malik de xatırlayırdı. Ağlamırdı, amma titreyirdi azacıq.
-Men..
-Sen ne, ata?!...Qorxma, seni günahlandırmayacam...Men öz sehvlerimin bedelini ödeyirem, başqa heç ne!...
-Fexriyye, axı niye, qızım, niye ele sehv etdin?!..
-Bilmirem ki...Belke bele de lazım imiş...
Malik daha ayaqüste dayana bilmeyib divana çökerek başını elleri arasına aldı.Fexriyye atasına baxıb yanın da eyleşdi.
-Ata, neyin var?!-narahat ve heyecanlı sesle soruşdu.-Aysu?! Yoxsa Murad?!...
-Yox, onlarla bağlı her şey qaydasındadır, -qızına baxanda gözleri yaşarmağa başlandı.-Men buraya niye gelmişem axı?!...
Ayla geniş tebessümle “baba”sına baxaraq balaca ve toppuş ellerini ireli uzadırdı.Malik balaca qıza baxdıqca üreyi ağrıydı.
-Men sehv eledim...Gerek ele elemezdim...Seni küçelere mehkum buraxdım...S
-Ata..Xahiş edirem...Ele danışma..-Fexriyye gücle deyerek sessizce göz yaşlarını axıdırdı.
-Yox..Qoy danışım...Onsuz da 2 ile yaxındır ki, vicdanım meni rahat buraxmır. Teqib etdikce mene ağırlıq verir..Senin haqqında eşitidyim her şeyi qulaqardına vurub keçirdim..İnanmırdım heç neye...Kim ne deyirdise “menim ele qızım yoxdur” deyib kobudlayırdım...Senin haqqlnda qulaqlarıma neler-neler gelib çatmırdı: exlaqsız ofisiantdan tutmuş bar fahişesine qeder adlar eşidirdim....
Malik davam ede bilmeyerek ayağa qalxdı.O baş -bu baş gezerek sanki özüne yer tapmağa çalışrdı.Tez-tez yumruqlarını yumub açırdı.
-Men onlara gücle dözerken sen...sen..sen nece dözürdün?!...Herden iddiaları tesdiqleyirdim ki, he, qızım qehbelikle meşğul olur, amma her defe mene gönderilen sübutlar her şeyi alt-üst edirdi...
-Lavin?!..
-He...
Malik yerinde dayanıb nevesine kederli baxış saldı.Fexriyyye atasına qezebli ola bilmirdi. Ayağa qalxıb onunla üzbeüz dayandı.
-Ata..men kin tuta bilmirem...Bunu özün de bilirsen...
-He, bilirem...Anana oxşamısan...Ona verdiyim sözü tuta bilmedim, son aylar meni yuxularımda teqib edirek ittihamlarnı yağdırır...”Menim ala gözlü qızım hanı?!” deye

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 132 >>