sence?!...
-Niye de yox?!...
İlqarın emin tonu Anarın gözlerini bereltdi.
-Sen...ne..demek...istedin...indi?!...
İlqar gözleri qaldırıb Anara esrarengsiz baxış atıb gülümsedi.
-Sen ne vaxtsa menim dediyimi başa düşmüsen ki, bunu da başa düşesen, he?!...
-İlqar, Allah eşqine, “sekret” tonla danışıb şübhelendirme meni...
-Senin ya Almaniya, ya da İngilterede yaşamaq şansın var,-deyib özüne eminlikle söykenerek nara baxdı.
Anar loru dille desek “tekere düşmüşdü”.Ele hey manyak-manyak baxışlarını İlqara zilleyirdi.
-İlqar, ağlın başındadır, he?!-sesini sertleşdirdi.
-Aha! Mozqi na mesti!...
-İlqar!!!...
-Azzar! Sene dememişem ki, mene sesini qaldırma?!...
Anar dizlerine dirseklenib onun sirli gözlerine baxaraq söz qoparmağa çalışdı.
-Şahmatist, menim oyun oynayacaq vaxtım yoxdur,anla..!
-Bratik, 2 günden sonra cavab gelsin mene: Almaniyamı, İngilteremi?!-sözünü tamamlayıb otaqdan toz oldu.
Anar başını silkeleyib gözlerini defelerle açıb yumdu.
-Off, Şahmatist, off...
Ayağa qalxıb getmek isteyende gözü şahmat lövhesine sataşdı.Öz halına gülümsemekden başqa yolu qalmadı...
...Fexriyye qızını yatızdırıb zala-atasının yanına qayıdıb eyleşdi.
-Qızım, ne edeceksiz?!...
-Men...men..bilmirem...
-Gel bura,-deyib qolunu yana açdı.
Fexriyye atasına sığınıb qucaqladı.Ele buna bendmiş kimi göz yaşları yağış olmağa başladı.
-Ata...Bağışla meni...Men “qlupişka”yam...
-Şşş, deyib saçlarına sığal çekirdi.-Sakitleş...
-Ata, gücüm qalmırdı bezen, amma yene de dözürdüm...Axı niye men?!...
-Qızım menim...
İYUN, 2009-CU İL.BAKI...
Senem halını deyişmek bilmirdi.Nefes alıb-almadığı bele belli deyildi.Gözlerini öltek zillediyi nöqteden ayırmamaq qalsın bir terefde, artıq 1 hefteye yaxın idi ki, heç kmle elaqe qurmurdu.İşden istefa verib getdikden sonra çekildiyi otaq bomboş idi.Divarlar üste-üstüe gelirdi sanki...
Aygül sinide yemek getirib tumbaya qoyraq celd otaqdan çıxırdı.Anasının halı üreyini ağrıtsa da, ona yaşatdıqlarını unutmaq mümkün deyildi.Her gece

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 132 >>