hamıdan xebersiz yastığ islanırdı...
Arslan Anarı axtara-axtara qalırdı.Elde etdiyi son melumatlara göre onun Moskvada olduğunu öyrenmişdi...Atasının işlediyi otaöa girib eyleşdi.Yusif oğluna baxıb nese soruşmaq isteyirdi ki, Arslan celd onu keskin şekilde qabaqladı.
-Men kimin oğluyam, Yusif bey?!...
-Nee?!..
Arslan cibinden kağızı çıxardıb ona uzatdı.Yusif heç ne başa düşmeyerek ona uzadılan kağızı eline alıb diqqetini oraya cemleşdirdi.Oxuduqca gözleri böyüyürdü.Alnını ter damcıları bürüyerek süzülürdü.
-Bu..nedir?!-gücle soruşub gözlerini qapatdı.
-DNT analizi...Ordan çıxan netice ise budur-men senin oğlun-filan deyilem. Amma bacım Aygül senin qanındandır...
Arslan sözünü soyuq terzde deyib ayağa qalxdı.Elleri ile masaya dayaq verib “ata”sının gözlerine baxaraq emin terzde soruşdu:
-Sen nece dözürsen axı o qadına?! Ne-ce?!...
-Oğlum, onun o vaxtkı halını görseydin...
-Heç görmek de istemirem...!!!
Yusif heyecanla ayağa qalxıb oğluna teref addımladı.Göz-göze gelerek asta sesle soruşdu:
-Sen hemişe menden soruşardın ” niye mama beledir?!” cavabı budur, oğlum...
-Bir qadın canına can qeder yaxın olanları cehenneme tullayırsa, silerem o qadını!!! O 2 uşaq menim qardaşlarımdırlar...
-Sen bütün bunları hardan bilirsen?!...
-Çoxmu vacibdir?!...
Yusif susub cavab vermeyende Arslanın qapıya yönelmekden başqa çaresi qalmadı.Elini desteye atıb burub çıxdı...
Axşam...
Aygül qardaşının temkinle çemodanını yığmasına kenardan seyr edib başını bulayırdı.
-Hemişelik gedirsen?!..
Aygülün kederli sesine hereketlerini dayandırıb ona yaxınlaşdı.Berk-berk qucaqlayıb titrek sesle dedi:
-Men uzaqlaşmalıyam buralardan bir müddetlik...Sen de gel, eger isteyirsense...
Aygül başını qardaşının sinesine sıxıb hıçqırıqla ağlamağa başladı.
-Bacarmaram...Anamdır o menim...Men de gelecekde ana olacam...Bunu ede bilmerem...Düzdür, ona esebiyem, amma..
-Sakitleş...Men de buraxmaq istemirem, amma mecburam...Başa düşürsen?! Mec-bur!...Boğuluram burda,

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 >>