deyildi ki, uşaq lazımdır ya yox.Ondan kimse bu barede soruşanda gözleri aç qala qan çanağına dolurdu.Erimin davakarlığına yaxşıca beled olanlar susmağa üstünlük verirdiler. Ve buna göre de heç kes ortalığa bu meseleni atıb qlobal miqyasda probleme çevirmemişdi...
Bir gün yene mübahisemiz düşmüşdü.Xanlar mene olmazın söyüşler yağıdırıb döymeye başladı.Bedenimde sağ yer qalmamışdı demek olar ki...
Ondan 3 gün sonra gece eve içkili halda gelende men içimde tutub esir etdiyim bütün hayqırışlarımı üstüne buraxdım.Meni sevmediyini, valideynlerinin zorla aldığını dedyib durdu.Men bu sefer dilimi dinc qoymayıb sert şekilde bağırdım.O, buna bednmiş kimi saçlarım tutub meni otaq boyunca sürüdü.Ağzımla burnumun qanı bir-birine qarışmışdı...
Alçalmışdım, çox pis alçalmışdım.Qadınlıq qürurum tapdalanmışdı.Ele yerde uzanıb ağladım.Xanlar mene 1-2 tepik ilişdirdikden sonra söye-söye qapını çırpıb getdi...
1 saat ele o veziyyetde qaldım.Bir-birine qarışan qanım artıq qurumuşdu.Gücle yerden ağrılarla, qanlarla qalxıb yuyundum. Halsız halımla yataq otağına doğru gedirdim ki, qapının zengi çalındı.Erimin bağırtısına dik atıldım.O qapını yumruqla berk-berk döyüb bağırırdı. “Aç qapını, qehbe!”
Qorxa-qorxa gedib qapını açdım.Ve gördünlerimden dehşete geldim. Serxoşluğun ucbatından ayaq üste gücle dayanna Xanların qolları arasında bir qadın vardı.Vulqar geyimi, üzündeki makiyajdan bilinirdi ki, exlaqsızın biridir...”
MART, 2007-Cİ İL, BAKI...
Fexxriyye Elxanı bir daha bemberk qucaqladı.
-Deli qız,yavaş.Boğdun meni,-Elxan deyib güldü.
Fexriyye de ona qoşulub gülmeye başladı.
“Elxan ...Onu nece terif edim axı men?!... Menim bankda işe düzelmeyimde en böyük destekleyici desem...Elxan - atamın rehmetlik dostu İlhamın yegane övladı...Uşaqlı dostum kimi de qeleme vere bilerem...”
Onlar söhbet ede-ede kabinete daxil oldular.
-He, deli qız, danış görüm ne var-ne yox?!...
-Heç ne...
-Nece yeni “heç ne”?!...
-Elxan!...
-Yaxşı, yaxşı...Amma...?!...
-Amma ne?!...
-Heç...
“Men o

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 132 >>