uzaqlaşmalıyam...
...Elxan elini masaya çırpıb ayağa qalxdı. Bu zaman qapının döyülmesi ile içeriye teşrif buyuran Orxanın sifetini görmeye bir alem laızmdır.Üzünden zehrimar tökülürdü resmen.
-Ne var?!-Elxan soyuq şekilde soruşdu.
-Senin sevdiyin qızı murdarlayıb kenara atır, daha sonra heç ne olmamış kimi ona sahib çıxır...Ve sen, Elxan bey, buna sakit baxırsan, he?!...
-Orxan, baş-beynimi aparma görüm! Sözünün canını de!...
-Menim daha sene, oyy pardon-pardon, size deyecek sözüm qalmadı, Elxan bey...
Orxan sözünü nifretle bitirib getmeye addımı atmışdı ki, Elxan qolundan tuturaq duvara çırpdı.
-Mene bax, gözlerime bax..!!! Eger onlara zerer versen, ölümün elimde olacaq!!!...
Orxan Elxanın gözlerinde bu vaxta qeder görmediyi soyuqluğu gprüb gücle udqundu.Nicatın icazesiz içeri girmesi ile “menzere”ye son qoyuldu...
Axşam...
Anar qızını qucağında gızdiirb gülümseyirdi.Bu zaman telefonun zengi çalınmalı idi, bu gözel an pozulsun.Fexriyye gülümsünüb Aylanı ondan alaraq diavnda eyleşdi.
-Şahmatist, sen hemişe ele vaxtda zeng elemelisen ki..
-Ormantikanı saxla sonraya, bratik...Qerarın noldu?!...
-Fexriyye ile danışdım-İngiltere...
-Vaauu!...Lap ela!...
-Şahmatist, menim başım çıxmır senin planından,-narahatçılıqla dedi.
-Her şeyi burax menim öhdeme, vesselam!..
-Axı..
-Anar,kar olmadığını bilirem, besdir görüm!
-İlqar, men seni tek buraxa bilmerem, axı niye başa düşe istemirsen?!...
İlqarın cavabı zengin sonlandırılması oldu...
YANVAR, 2012-Cİ İL. BAKI...
Anar artıq sözünü bitirib jurnaliste baxdı.
-Bir şey soruşa bilerem?!...
-Buyur, Anar, eşidirem...
-Bunu hardan bilirsiniz?!...
-Sence kim ola biler?!-çoxbilmişcesine gülümsedi.
-Yox... İlqar?!...Axı n iye bele addım atsın ki?!...
-Sen narahat olma, men bilirem ne edecem...
Anar özünegüveni hedden artıq olduğu hiss edilen jurnaliste baxıb köks ötürdü.
“İlqarın adamıdırsa, söz qoparmaq imkansız...”
2013-CÜ İL, YANVAR. BAKI...
Anar qapını açıb-açmamaqda tereddüdlü idi.Mıxlanmış

<< 1 ... 129 130 [131] 132 >>