sözümü bir defe dedimse, qerar verirem..!
Fexriyye adetine xilaf çıxmayıb otağına çekilmişdi.Bir yerde oturub qerar tuta bilmirdi.O baş-bu baş otağı dövre vurub otururdu.
“Axı niye?!...Niye men?!...Belke bu, bir oyundur, ola bilmezmi, ay Fexriş?!...Yox, yox, yox...Onun baxışları...Off!...”
Qapının döyülmesi ile qapıldığı fikirlerden ayrıldı.İçeri giren qardaşını görüb ayağa qalxdı.Onun kederli simasını görende telaşlandı.
-Murad, canım qardaşım menim, nolub? De bacına, qurban olum...
-Darıxıram...Anam üçün...
Murad tutub saxlamağa çalışdığı göz yaşları süretle axmağa başladı.Fexriyye celd qardaşını bağrına basdı.
-Men darıxmışam...Hamımız darıxmışıq onun üçün...
-Niye bizi qoyub getdi axı?!...Niye?!...Qayıtsın da noolaaarrr...
Qardaşının feryadı Fexriyyenin qelbini bire -beş yandırırdı.Onun göz yaşları sel oldu.Murad balaca elleri ile bacısının gözünden süzülen damlaları silib hıçqırıqla dedi:
-Sen ağlama, bacı...İstemirem ağlamağını...Ağlama...
-Can qardaşım,deyib onu daha berk qucaqladıı.
Qapının ağzında onlara baxan bir cüt göz dolub daşırdı.Bu-Aysu idi...
Anar zala keçib Samirin yanında divanda eyleşdi.Samir gözlerini kilidlendiyi nöqteden ayırmadan soruşdu:
-Niye?!...
Samirin quru sesine başını bulayaraq ireli eyildi.Barmaqlarını bir-birine keçirderek gözlerini yumdu.
-Samir, bu ne axmaq sualdır verirsen mene?!...
-Belke sene axmaq gele biler, amma menim üçün çox ciddidir!...
Anar keksin hereketle ayağa qalxaraq Samire baxdı.
-Menim qerarımı öyrenmek isteyirsen?!...Men bu meselede İlqarla 4 elli razıyam, bratişka...
Anar sözünü bitirib bir göz qırpımında otaqdan yox oldu...
Seher...
Fexriyye banka girmek isteyirdi ki, Anar “Çin seddi” kimi qızın qarşısını keisb gülümsedi.Onun gülümsemesi bu defe Fexriyyenin eseblerine menfi tesir gösterdi.
-Bu ne adetdir?!...
Qızın esebden titreyen sesine kinayeli baxış atdı.
-Günah menden uçub getdi, gözelim!...
Fexriyye qarşısında dayanmış “özünübeyenmiş”in dediklerinden nese anlamağa çalışırdı ki,

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 132 >>