Anar celd içeri girdi.
-Bu deqiqe olan-qalan bütün eseblerimi tökecem bu manyakın üstüne!...Yaxşı, Anar bey, bu mene borc olsun!..Sene ele ders verim ki, gel göresen!...
Anar qarşıdan ona doğru yönelen Senemi görende “gic-gic” gülümsemesini yığışdırdı.Senem gelib düz onun “burnunun önünde dayandı”.
-İşin tamamlanıbsa, derhal kabinetime!...
Qadın sözleri deyib onun yanından ötüb keçdi.
“İlahi!...Ya sebr!..Bu qadın da ki...!”
Anar getmek isteyirdi ki, qarşısında Elxan peyda oldu.
-Men sene ne demişem?!
-Sen her defe menim qarşıma “göbelek” kimi çıxacaqsansa, yadımda heç ne qalan deyil...
Elxan onun hazırcavablığına esebleşse de, özünü o yere qoymadı.
-Senin dikbaşlığın bir gün geler de başına bela olar...
Anarın vecsizcesine onu dinlediyini görüb daha da yaxınlaşdı.Gözlerine baxıb sözünü tamamladı.
-Bunu qulaqlarına sırğa ele!...
Günorta...
Liftin qapıları açıldı.Bomboş idi.Fexriyye sevinerek içeri girmişdi ki, Anar özünü çatdırıb “içeri saldı”.Onun baxışlarından içine yene titreme düşdü.Liftden çıxmağa cehd gösterirdi ki, Anar celd düymeni basdı.Qapı bağlandı.
-Menden qaçmaqla ne qazanırsan?!...
Anarın ona teref “hücum”unu görüb küreyini liftin divarlarına söykedi.Anar yaxınlaşıb ala gözlerine baxdı.Ellerini divara dayayıb qızı “mühasire”ye aldı.
-Sende ne var axı?!...Anlamıram seni...
Fexriyye terpenmez halda onun gözlerinde itirdi.Özünde güc tapıb qırıq sesle dedi:
-Me..ne... to...xun...ma...
-Men heç sene toxuna bilirem ki?!-sesinde titreyişin notları sezildi.
Anar bir qolunu divardan aralayıb elinin tersi ile yavaşca qızın yanağını sığallamağa başladı.
“Yox...Toxunma mene...Yalvarıram...Men senin baxışlarına gücle dözürem...Toxunuşun meni mehv edir..Toxunma...”
Anar onun baxışlarından ne demek istediklerini oxuyub daha yaxınlaşdı.Fexriyyenin titremesi getdikce süretlenirdi.Elini gücle qaldırıb Anarın sinesinde qoyub onu dayandırmağa çalışdı.
Anar sinesinde istilik hiss edib onun eline baxdı.Baxışları toqquşanda liftin qapısı

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 132 >>