getmirdi.Dikelib eyleşdi.Qolları ile dizlerini qucaqlayıb çenesine dayaq verdi.
“Anar...Niye bu qeder sirrlisen axı?!...Niye men?!...”
Bu tipden olan diger sualları da özüne yağdırıb gözlerini qaranlığa zilledi.Aradan 5-10 deqiqe keçdikden sonra yorğanını kenara çekerek ayağa qalxdı.Metbexe gelib özüne su götürek isteyende atasının spirtli içki içen gördü.Birce anlıq yerinden terpenmez qalıb key baxışlarını atasına zilledi.Ve birden ayaqlarını qopardıb atasının elinden qedehi alıb döşemeye çırpdı.
-Ata, lazım deyil bele elemek...Sen bize lazımsan...Mene, Aysuya, Murada lazımsan....
Malikin gözleri dolub daşmağa başladı.Titrek elleri ile başını tutub qırıq-qırıq dedi:
-Ba...car...mı...ram...A...lın...mır...
Fexriyye atasının başını sinesine sıxıb gözlerini berk yumdu.Göz yaşları dodaqlarına, çenesine süzülmeye başladı.
-Sakitleş, ata, sakitleş...
-Qızım, men güclü deyilem...Ele görünürem, amma deyilem...
-Ata, anam seni bele görseydi bilirsenmi ne ederdi?!...
-Ne ederdi?!-key sesi soruşdu.
Fexriyye göz yaşı içinde axmaqca gülümsünüb şen sesini işe saldı.
-Seni bax bu pencereden tullayardı...
Malik qızının zarafatına gülümsünüb derinden nefe s aldı...
...Anarın fikirli olduğunu sezen Leman dirseklenib ona baxdı.Barmaqlarını onun ezeleli bedeninde gezidirib dodaqlarını yaxınlaşırdı.
-Ne olub sene?!...
-Heç ne, -fikirli halda cavab verdi.
-Anarın dodaqlarına öpüş qondurub gözlerine baxdı.
-Son günler nedense gözüme birteher görünürsen...
-Dedim ki, heç ne!...
Onun ses tonundan udqunub üz cizgilerine diqqetle baxmağa başladı.
“Off!...Bu qız niye ağlımdan çıxmır axı?!....”
Anar başını yana çevirib ona baxan Lemanın dodaqlarına yumuldu.Onu küreyi üste uzadıb işine başladı...
Seher...
Anar qapını açıb eve girdiyinde yene “qalmaqallı” ses-küy eşitdi.Telesik addımlarla özünü zala yetirdi.
-İlqar, başa düşmedim:Mecburidir?!...İs-te-mi-rem!...Vesselam!...
-Çert!...Samir, bir de qelet edib o sözü ağzına alasan, eşitdin?!...Men ne deyiremse, o da

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 132 >>