demez?!...
-Aha!... Deyer-deyer, lap seni hap edib beh-behle nyam eder...Ay qız,Ş ne deyecek aaa?!..Keç görüm, dayanma burda...
Gülseheri Aysunun otağına ötürüb zala keçdi . Atasının yanında divanda eyleşib ona baxdı.Malik de qızına baxıb kedeli tebessümle gülümsedi.Fexriyye başını atasının sinesine qoyanda gözlerinden ixtiyarsız şekilde damcılar süzülmeye başlandı.
-Qızım, niye ağlayırsan?!-Malik qızının üzünü elleri arasına alıb soruşdu.
-Heç, ata, heç...
Amma qelbinin derinliklerinde bir eşidilen sesden qorxmağa başladı.
“Fexriyye, özünü aldatma!...Sen özünübeyenmiş “babnik”e göre göz yaşı axıdırsan...”
Fexriyye ayağa qalxıb vanna otağına addımladı.Üzüne su çıpıb güzgüye baxdı.
Anar Samirin otağına girib çarpayıda uzanan “tenbel”e başını buladı.Stul getirib yanenda eyleşdi.Samir qulaqcıları çıxardıb gözlerini tavandan çekdi.
-Eşidirem...
-Uşaqlıq edirsen...
Samir esebinden çarpayıdan qaldıb eyleşdi.
-İndi de sen?!...
-İlqar senin pisliyini istemir, Samir, men onu senden de yaxşı tanıyıram...
-He, elbette ki, sen tanıyarsan...Ne de olsa aranızdakı “uşaq” menem deye sirrleri menimle bölüşdürmeceksiniz...
Samir aqressiv danışığının ardınca ayağa qalxıb o baş-bu baş getmeye başladı.Onun bu halını izleyen Anar küreyini söykedib vecsiz üz ifadesini aldı.
-Samir, sen doğrudan da uşaqsan...Lap İlqarın dediyi kimi- “rebenok”...
-Anar, ne uşağı eee, ne uşağı?!...Oxumaq istemirem de, is-te-mi-rem!!!...Zorladır?!...Nedi, sizinle razılaşmasam meni zencirleyeceksiniz?!...Buyurun, day neyi gözleyirsiz!...
Anar soyuqqanlı şekilde onu dinleyib ayağa qalxdı.Yaxınlaşıb gözlerine baxdı.
-Sen-“Forsaj” delisi, ne vaxt ağlın başına gelse, o vaxt bizimle adam dili danışarsan, aydındır?!...
Samirin ağzını açmasına imkan vermeden otağı terk etdi...
Seher...
Fexriyye desteyi burub qapını açdı.İçeri tebessümle girse de, Anarı görende tebessümü saralıb-soldu. Anardan başqa hele ki, heç kim kabinetı teşrif buyurmamışdı.Anar ona doğru gedib qarşısında dayandı.
-Salam,

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 132 >>