dodaqları qanamış veziyyetde görende derhal özünü ona yetirdi.
-Elxan, bu...ne haldıR bele? Kim edib?...
-Senin sevimli Anarçikin...
Elxanın dediklerinden daha çox sesinde duyulan güclü kinayesi qızı incitdi.
-O, menim heç neyim deyil...
-Bes onda niye ele hey etrafında pervane kimi dövre vurur?!...
Gelib-geden her kes bu ikiliye baxışlarını süzdürürdüler.Kimisi mezemmet,kimisi paxıllıq, kimsi lezzet...
-Elxan, yanlış anlamısan...
-Aha, yanlış olan da menem, anlayan da, gören de, eşiden de!...Onda niye ordan süretle çıxdın?! Niye onun gedişçi hesretle seyr edirsen?!...
Elxan sorğu-sualını bitirmeden onun qolundan tutub öz kabinetine doğru aparmağa başladı.Baxışlar bu defe teeccüble evez olundu...
Fexriyye her ne qeder çalışsa da onun qüvvetli barmaqlarından xilas ola bilmird.Elxan qızı içeri salıb qapını bağladı.
-Elxan, heddini aşırsan...
-He, demek bele?! O özünübeyenmiş babnike olar, mene olmaz?!...
Fexriyye Elxanın gözlerine baxmaqdan çekinirdi.Elxan onun qolundan tutub silkelemeye başladı.
-Özüne gel, Fexriyye!
-Burax meni...İncidirsen...
Elxan sanki indice ayılıb çaşqın ifadesini qıza yöneltdi.Qolları boşalan kimi Fexriyye çıxıb getdi...
Anar fikirli halı başını qaldırdığında Orxan ellerini masaya qoyub eyildi.
-Kimsen, neçisen, bilmirem, amma burdan redd olub getsen yaxşı olar...
-Bele igidsense, meni pencereden tulla!...
Orxan sebrini basmağa çalışsa da onun gözlerindeki parıldayan iblisane qığılcımı görüb ellerini masaya çırpdı.
-Özünü yığışdır!...
-Yoxsa?!...
Sevilin içeri girmesi ile Orxanın cavabı ağzında qaldı.Anara öldürücü baıxş ataraq keçib yerinde eyleşdi.Sevil aradakı gerginliyi sezerek narahatçılıqla gah Anara, gah da Orxana baxmaqdan başqa elinden heç ne gelmirdi...
Fexriyye qapını döyüb içeri girdi.Anarın baxışı ile qarşılaşmamağa çalışaraq Orxana gülümsündü.
-Orxan, bu senedlerin kopiyası...
-Anladım, Fexriyye, narahat olma...
Fexriyye ordan sağ-salamat çıxaraq addımını atırdı ki, kimse onun qolundan tutub özüne

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 132 >>