qızım,bilirem...
Anar banka tezece daxil olmuşdu birden kimse ildırım süretile onun yanından ötüb keçdi.
-Lenet şeytana!-pıçıldadı.
Nese anlamağa çalışırdı ki,qızlardan biri yaxınlaşıb tebessümle ona dedi:
-Senem xanım sizi öz kabinetinde gözleyir.
Anar qızın ona yeyecekmiş kimi baxmasından xoşhallanıb gülümsünüb göz vurdu...
...Desteyi burub içeri girdi.Senem masa arxasında eyleşerek başını senedlerden ayırmırdı.
-Eyleş!
Anar eyleşen kimi ona uzadılan qovluğa teeccüblense de biruze vermedi.
-2günden sonra işin tamamını senden tehvil isteyirem!...
Anar buz kimi soyuq sesi dinleyib qovluğu eline aldı.
Nicat Fexriyyenin fikirli olduğunu görüb qelemini stola döyecledi.
-Fexriyye...
Qız sese diksinib ayıldı.Nicata baxıb gülümsemeye çalışdı.
-Anarın anlıq sehrine qapılan tekce sen deyilden.Bankın olan-qalan qızları da senin düşdüyün veziyyetdedirler...Bir şey etiraf edim de-Fidan da onların sırasına qatılıb artıq!...
Son cümleni xüsusi tonla deyib Fexriyyeye baxdı.Fidanın bomboş masasına quru baxıış atb ayağa qalxdı.Qapıya teref addımlayıb elini desteye atdı
-Bilmirem niye, amma mene ele gelir ki, o sirli adamdır,-deyib çıxdı.
Fexriyye tek qalıb düşüncelere qerq oldu,her ne qeder etiraf etmek istemese de bu meqamda Nicatla razı idi...
Noyabr, 1982-ci il.Azerbaycan SSRİ-si.”N” rayonu...
Men atamın sesine öz otağımdan çıxıb qonaq otağına doğru getmeye başladım.Ele tezece gelib çatmışdım ki, anamın yalvarışlarını eşidib yerimdece quruyub qaldım.
-Qurbanım olum, Rasim, vurma qızımı...
Çox mühafizekar ailede böyümüşem.Atam ailevi meselelerde çox sert idi.Bilmirem ailede 2 qız olduğu üçün bele edirdi, yoxsa anamın ona oğlan doğa bilmediyi üçün.Doğrudur, bizi vurub döymürdü, amma bir ata kimi öz sevgisini göstermirdi.Hele mekteb illerinden eyin-başımıza qarışırdı, toyda, hansısa xoş günde çox oynamağımıza irad tuturdu.Onun “qanun”una göre biz küçe-bayırda heç kimle danışıb-gülmemeliydik...
Tekce atamın yox, ümumiyyetle bizim qohum kişilerin “kitab”ında

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 132 >>