çıxmışdı.Anar azacıq diksinmiş halı ile narazı baxışlarını İlqara yönelderek ondan “açıqlama” gözledi.İlqar özüne emin terzi ile tebessümünü nümayiş etdirib qedehini eline aldı.
-Sen ağlındakı o “ala gözlü qız” sene rahatlıq vermir deyesen...
-İlqar, başlama yene...
Annar cibinden kağzı Senemin ona verdiyi kağızları çıxardıb jurnal masasına tulladı.
-Bu da şifreler...
İlqar şübheli baxışları ile evvelce masaya atılan kağız yığınına, sonra Anara baxdı.
-Ne baxırsan?! Yene ne etdim?!...
-Sen bunu doğrudan da isteyirsen?!-sert şekilde soruşub ireli eyildi.
Anar İlqarın baxışlarında ele bir şey gördü ki, cavab vermek iqtidarını bir anlıq itirdi.İlqar onun donmuş gözlerine iti nezer salıb ayağa qalxdı.
-Anar, özünle oyun oynayırsan!...
Anar bu sözlerden ayılaraq yerinden dik atıldı.İlqarla üzbeüz dayananda esebden titrediyi sezildi.
-İlqar, bu ne axmaq suallardır?!...
-Sen özünü ele aparanda, mende başqa varinat qalmır, bratik, nezere al..
-İlqar...!!!
-Sen sevirsen...
-Ne?! Bunu hansı axmaq başdanxarab uydurub?!...
-Sen...Gözlerin...Danışıqların...Hereketlerin, hansı ki bilmirem, amma hiss edirem...
Anar ağzını açmaq isteyirdi ki, İlqar baxışı ile onu susduurb zalı terk etdi.Anar olan-qalan ağırlığı ile divana çöküb başını elleri arasına berk sıxdı.
-Men?!...Fexriyye?!...Yox, yox, yox...Bu-ola bilmez...
Gözlerindeki gizledilmiş ağrınıı görüen ve anlayan biri onun bu haılını başa düşerdi...
Seher...
Fexriyyenin eseble dehlize çıxdığını göeen Malik ona yaxınlaşıb soruşdu:
-Qızım, ne olub sene?!
Atasının hökmlü sesinden zorla tebessüm etdi.
-Heç ne, ata...İşe gecikirem yene...
Ayaqqabısını geyinib güzgü qarşısına keçdi.Atasının baxışları hele de üstünde idi.
-Bankda kim söz atır?! Kimdir seni narahat eden?!...
-Ata,heç kim..
-Mene yalan deme!!!
Atasının qışqırığına udqunub ona teref çevrildi.Malik esebinden özünü gücle cilovlayırdı.
-NE edib sene o?!...
-Ata...
-Elxan mene her şeyi danışıb, qızım! Ne edib?!...
Fexriyye Elxanın adını

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 132 >>