eşiden kimi özünü az qala itirdi.
-Ata, inan ki, heç ne düşündüyün kimi deyil...
-Eger qulağıma çatsa ki o sene toxunub...!
Malik sözünü bitire bilmeyib hirsle zala keçdi.Fexriyyeni ter basmışsı.Heyecan ve qorxu dolu baxışlarını yere zilleyib heykele donmuş veziyyetde qalmışdı.
“Elxan...Axı sen bunu nece etdin mene?!...Ne-ce?!...”
Anar gelib banka girende Elxan göbelek kimi qarşısında peyda oldu.
-Ne var yene?!...
Lxan onun qolundan tutub aparmağa başladı.
-Seninle başqa cür danışmaq imkansızdır deyesen!...
-Men senin üçün oyuncaq deyilem!...
Anar her defe qolunu onun elinden xilas etse de Elxan inadından dönmürdü, gülümseyib tekrar işini görürdü.Etrafdakılar onlara teeccüble baxıb kimisi gözlerini bereldir, kimisi dodaqaltı gülümseyir, kimisi başını yelleyir, kimisi hezz alırdılar...
Anarı öz kabinetine salıb qapını bağladı.Anarın qarşısına keçib memnunluqla gözlerine baaxıd.
-Anar, sene ne qeder dümişem ki, Fexriyyeden uzaq dur, hm?!...
-Özü menden uzaq durmaq istese duarram, amma istemir...
Anar yene tebessümle özünemexsus hazırcavablığı onun eseblerini beşqat artıq pozdu.Hirsle yaxasından tutub divara çırpdı.
-Men ona toxunmağa qıymazken, sen-eclaf bunu nece ede bilirsen?!...
-Çünki senin qeder qorxaq deyilem...
-Men senin qeder eclaf olsaydım, çoxdan edeceyimi edib alacağımı almışdım...
-Elxan, bilirsen ne var?! Mene burda eşqname oxumaqdansa get onun özüne oxu ve möhteşem cavabını al!-deyib ellerini onun ellerinden xilas edib kabinettden çıxdı.
Elxan hirsinden az qala bağırsağını kesirdi.Masanın üstündeki senedleri yere çırpdı..
Fexriyye beyninde qarışıq fikirlerle işini gprürdü.Onun fikirlere qerq olduğunu gören Nicat yene qezebli baxışlarını Fidana yönelderek qızdan “hesabat” gözledi.Fidan başını mezemmetle bulayın Nicata ters baxış atdı.
-Fidan, mümkünse danışa bilerik,-hirsini boğub gücle tebessüm etdi.
-Aha, niye de yox?!-kinayeli şekidle razılaşdı.
Fexriyye gah Nicata, gah da Fidana baxıb nese anlamağa çalışırdı ki, her ikisi

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 132 >>