qaçırdım...Qerarlı idim, qaçacaqdım...
Uşaqları evin qapısına buraxdıqdan sonra özümü meşenin içinde tapdım.Ağaca spykenib elimi berk-beerk dpyüne üreyimin üstüne qoydu.Meni ter basmışdı.Gözlerimi torpaqdan ayırmaq bilmeden nefesimi içeri çekdim.Üzüme deyenxefif külek meni yavaş-yavaş özüme qaytardı.Başımı qaldırıb semaya baxdım.Gözlerimi yuumduöumda yanaqlarım islanmağa başladı.
“İlahi! Men...Men...neyledim axı?!...Gücsüz, balaca 2 varlıq, bacımın mene yadigarlarını neyledim?!...”
Özüm özümden dehşete geldim.Titredikce damcılar süretle axmağa başlayırdı.Mıxlanmış ayaqlarımı qopardaraq var-gücümle eve üz qoydum.Qaçdıqca nefesim kesilirdi, yıxıla-yıxıla qalırdım.Gelib çatdığımda gözlerim dehşetden berelmiş kimi oldu.Deli kimi qapını yumruqlamağa başladım.Ne qeder yumruqlyıb yalvarsam da qapını açan olmadı.
Ağlaya-ağlaya qapıya söykenerek çökdüm.Qıçlarımı var-gücümle qucaqlayıb hönkürmeye başladım.
“Axı men neyledim?! Niye uydum şeytanın fitnesine?! Niyeee?! ...Hardadırlar indi bacımın ekzileri?! Hardadırlar balaca oğlanları?!...İlahi! Men ona cavab verecem?!...Allahım, al canımı, noollaarr...Yaşamqq istemirem...Men ölmeliyem...Bu qedr iyrenclikden sonra axı niye, niye, niye yaşamalıyam?!..”
Gelib keçen her kesin dayanaraq mene atdığı iyneli sözler, qınamalar, söyüşler, daha ne bilim neler-neler, vecime deyildi.Elimi yumruqlayıb ağzıma “soxdum” , guya ki, sesimi heç kes eşitmeyecek....
Birden çiynime deyen elden diksinib dehşet ve qorxu ile ayağa qalxdım.Bu-Hikmet idi.Onun baxışları resmen qan çanağına çevrilmişdi.Qorxudan titreye-titreye ağzımı açmağa çalışırdım ki, qolumdan tutub meni süründürmeye başladı.Ayaqlarım taqetden düşmüşdü, yerimek bilmirdi.Meni eve salanda üzü üste düşdüm.O, demir barmaqları ile çenemisıxıb üstüme püskürdü:
-Hanı?! Hanı menim balalarım?!...
Titremem artdıqca terlemem de süretlenirdi.Sanki dilimi pişik aparmışdı.Üzüme deyen şille yağış “stop” bilmirdi.Üz-gözüm qan içinde boğulurdu.Onun mene yağdırdığı qarğış-söyüşleri

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 132 >>