eşitmirdim.5 deqiqe davam eden şilleden sonra saçlarımdan tutub zerble çırpdı meni.Qarnıma deyen ayaq zerbelerinden qormağa gücüm çatdırmırdı.Zerbe dalınca zerbe, söyüş dalınca söyüş...
Yarım saata yaxın davam eden bu “menzere”den sonra daş kimi terpenmez kimi ilişib qaldım.Heç ne vecime deyild.Döyülmeyim, söyülmeyim, daha neler-neler, amma bütün bunlar vecime deyildi...
Birden kobud el meni döşemeden qaldırıb harasa aparmağa başladı.Men ruhsuz beden idim demek olar ki.Yatağa atıb şalvarının kemerini açmağa başladı.
Her şey mene gec çatdı.Key ve axmaq baxışlarımla onun hereketlerine baxırdım ki, birden meni küreyi üste uzandırıb eynimdeki “köhneden qalma” palarımı çırıb knara tulladı.Üstüme uzanaraq barbarcasına öpmeye başladı.Her şey mene çatanda gücden düşmüş yumruqlarımı çiynine endirmeye başladım, amma ne fayda?!...
Birden bileklerimden tutub başımın üstünde birleşdirdi.Gözlerindeki qezeb, hirs, nifret o qeder güclü idi ki, nefes almağı da, udqunmağı da unutdum.Dodaqlarını boynuma yapışdıraraq resmen qanımı içmeye başladı...
Men o andakı halımı nece tesevvür edim, bilmirem ki...Gücsüz, ruhsuz...
En dehşetlisi menim “iç”ime girib vehşicesine hereket etmesi oldu....Sadece DEHŞET!...
MART, 2007, BAKI...
Fexriyye qulaqlarına inamaqda çetinlik çekid.Elxandan 1-2 addım uzaqlaşıb gözlerini bemberk yumdu.
-Sen...ne...dedin?!-gücle soruşub
Elxan qıza doğru addımını atıb üzünü elleri arasına almaq isteyirdi ki, Fexriyye yene 1-2 addım geri çekildi.
-Toxunma mene,-ses tonu istemeden bir az kobud çıxdı.
Elxan sanki indice özüne gelib yumruqlarını sıxmağa başladı.
-Niye?!...Ona olar, mene yox?!-tehdidkar tonunu işe saldı.
-Lenet şeytana!...O...
-Fexriyye, men onsuz da gördüyümü görmüşem!
Fexriyyenin deyeceyi sözü, vereceyi cavabı ele boğazında ilişib qalmışdı.Elxanın qezebli baxışları onu az qala boğurdu.
-Elxan, heç bir şey düşündüyün kimi deyil...
-Doğrudan?! Son günler şahid olduqlarım nedir bes?! Yaxşı, o babnikdir, ona ne var ki...Bes sen?! Sene

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 132 >>