boynunu qucaqlayıb hönkürmeye başladım...
Men gözümü açanda özümü Qarabağın en gözel rayonların birinde görmüşdün.Saf, duru tebieti ile insanı özüne meftun eden Qarabağ...Anam Mehbube mehriban qadın idi, atam-Yusif mesafeli, soyuq kişi olsa da heç vaxt anamla pis reftar etmemişdi.Sadece xarakteri anadangelme bele idi, neyleyesen...
Evin “yegane”is idim.Günüm uşaqlarla oyun oynamaqla keçirdi.Derslerimle aram yaxşı deyildi.Atam buna göre mene defelerle esebileşib üstüme qışqırmışdı, anam onu gücle sakitleşdirmeye çalışıb meni “yaxşıca” tenbeh edirdi...
Etrafdan qorxulu xeberle gelib qulağımıza çatsa da, hamı öz işinde-gücünde-kefinde idi.Atamı son zamanlar otaqda o baş-bu baş tekbaşına, üstelik esebi addımlağını görsem de, soruşmağa dilim yox idi.Anam da sesimi çıxarmadan onu izlemekden başqa elinden heç ne gelmirdi...
Her şey qefil baş verdi.Ermenilerin hücumları durmaq bilmirdi.Qaçan qaçırdı, qaçmayan qalıb öldürülürdü. Anam defelerle atama yalvarıb ayaqlarına qapansa da faydası olmamışdı.Atamın burda qalıb ölmek isteyi meni getdikce qorxudurdu.Qulağıma çatan xeberlerden içim dehşet titreyirdi...
Artıq 2 aya yaxın idi ki, rayonumuz solmuşdu, heyat durmuşdu sanki. Meni evden çöle burax mırdılar.Atamın söhbetlerinden başa düşmeye çalışırdım ki, işğalçılar bize yaxınlaşırlar addım-addım..
Yuxarıdakılar öz halvasını beh-behle yeyirdiler, dırnaqarası vetenperverler özlerini teriflemekden doymurdular.Qelbinde heqiqi veten alovu olanlar heç kesin yalvarış-göz yaşlarına baxmadan ellerine silah alaraq ermeni faşistlerine qarşı savaşırdılar...
MART, 2007-Cİ İL BAKI...
Fexriyye divanda eyleşerek gözlerini televizorun ekranından ayırmayan atasına baxdı.
-Ata...
-Eşidirem-soyuq sesle dillendi.
-Ata, danışmayacaqsan menimle?!...
-Kiminle danışmalıyam?! Seninle?! Sen ümumiyyetle menim qızımsan?!...
-Ata, xahiç edirem...
-O oğlanla aranda ne baş verib?!...
Malik nıhayet gözlerini ekranda çekib keskin baxışla qızına baxdı.Fexriyye bir anlıq özünü itirib ne

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 132 >>