deyeceyini bilmedi.
-Ata, heç..heç ne..
-Mene yalan danışma!!!-qışqırıb ayağa qalxdı.
-Ata, men...
-Sen ne?!...
Fexriyye ayağa qalxıb atası ile üzbeüz dayandı.
-Ata, men heç ne elememişem...
Fexriyye sözlerini tamamlamamış atasının ona qaldırdığı elden dehşete geldi.Malik qızını virmaq istese de, bacarmadı.Havada aselı qalmış elini hirsle yumruqladı.Qızının qollarında yapışıb silkelemeye başladı.
-Eger bir de o cür söz-sphbet gelib qulağıma çatsa..!
Yene bacarmadı.Her defe qızına baxanda rehmetlik arvadını görürdü.Ona heç cür qiya bilmemişdise, qızına nece qıysın axı?!..
Fexriyye çaresiz baxışlarını atasında ayırmırdı ki, birden özünü divana atılmış gördü.Malik qapını çırpıb evden çıxmışdı...
Fexriyye eli ile ağzını qapadıb ağlamağa başladı.Bacısının yanına gelib onun çiyinlerini qucaqladığını görüb ona berk sarıldı.
-Ağlama, ifrite bacım...
-Aysu, men neyledim?!..Ney-le-diimm?!...
Anar pillekanlarda yene Elxanla qarşılaşanda soyuq baxış atıb keçmek isteyirdi ki, Elxan tekrar onun qolundan tutub kabinetine doğru”sürüdü”.
-Men seninçün neyem, he?!...
Elxan aqressiv danışığa fikir vermeden onun içeri iteleyib qapını örtdü.
-He, Anar, indi danış görüm!...
-Esl sen danış!...Qızdan aldığın cavabı bilmek isteyirem...
Elxan onun tebessümlü hazırcavablığına esebleşib yumruğunu endirmek istees de, Anar terefinden tutularaq “esir” alındı. Anar onun bileyini berk sıxıb gözlerinden qezeb püskürdü.
-Men senden söz soruşdum:Neyem seninşün?!...
Elxan da eyni qezeble ona baxıb cavab vermek isteyirdi ki,qapının açılması buna imkan vermedi.Anar çevik davranıb onu “azad” eledi.Senem içeriye girib her ikisine baxdı...
Fexriyyenin halı Fidanın xoşuna gelmirdi.Narahat olub asta sesle soruşdu:
-Fexriş, neyin var senin?!...
Qızdan ses çıxmadığını gören Fidanla Nicat bir-birlerrine baxıb heeyecanla ayağa qalxdılar.Fexriyyenin fikri uzaqlara getmişdi.Çiynine toxunan elden dik atılıb onlara baxdı.Saxta tebessümü yapışdırıb gülümsündü.
-No olub?! Niye mene ele

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 132 >>