qopdu bu sula.
O, demir barmaqları ile çenemi ele berk sıxdı ki...
-Senin hele bir danışmağa dilin de var?!
-Men..
-Sen neeee?!-ele bağırırdı ki, az qala qulağım batırdı.
-Yal-vaı-rı-ram...
-YALVARMA ! Men sene neylemişdim, he?! Niye uşaqlarımı satdın?!....
-Saattmaaddıımmm...
Üzüm yene şille yağışına mzıruz qalmağa başladı.
-Vurrmaaa...
-Seni cezasız buraxacağımı gözleyirsen, cehenneme qeder yolun açıqdır!-deyib daha da berk şillemeye başladı...
...Axşam nece gelib düşdü, xatırlamadım.Gözlerimi nöqetedn ayırmadan çarpayıda “ölü” kimi qalmışdım.Heç nefes alıb-almadığımı da bilmirdim...
Qapının çırpılması ile Hikmetin içeri soxulmaıs bir oldu.Qolumdan tutub meni dartaraq ayağa qaldırdı.
-Hanııı menimmm uşaqlaarrımmm?!...Hansı cehenneme atmısan onlarııı?!...
-Billl-miii-reeemmm,-ağlaya-ağlaya cavab verdim.
Bu defe meni divara çırpıb barmaqlarını kelbetin kimi boğazıma keçirtdişGözlerinden esl cehennem alovu püslürürdü.Menim göz yaşlarım axsa da, duyğusuz idi, sanki mene xeyanet edirler.Men yaşamırdım axı, ölü idim resmen, ruhum meni tekr etmişdi...
-Satmadım, satmadım, satmadım,-onun şille-yumruqlarına qarşılıq dayanmadan key kimi tekrarlayırdım...
...Gözümü bir daha açanda özümü başqa mekanda tapdım...
SENTYABR, 1PP2-Cİ İL.MOKSVA...(ANAR)
Men dizlerimi qucaqlyıb kardonun üstünde eyleşmişdim.İlqar heyecanla i baş—bu baş addımlarını ataraq sanki hansısa qerarın qebulundan idi.Tez-tez ellerini boynuna aparıb ovuşdururdu.
-Acam...
İlqar dayanıb mene baxdı.Menim “yazıq” üzüme baxıb özünü evden çöle atdı...
Men gücle ayağa qalxıb eve tekrar nezer salmağa başladım. “Laçuqa” (geceqondu) idi bura.Birmertebeli, uçuq-sökük, xarabaya benzer...
Gözlerimi yumanda ister-istemez o dehşetleri xatırladım...
...Men yatmışdım.Birden eşidilen dehşer dolu sese dik atılıb ayılıdm Qorxu ile etrafa baxmağa başladım.Ter pulcuqları süzülmekde idi...
Birden qapı barbarcasına çırpıldı.Otağa giren silahlını görende sesimi başıma atdım.Onun iyrenc gülümseme ile mene

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 132 >>