et...
-İlqar, men bezdim eyni söhbetlerden, sen yox..!
İlqar başını bulayıb Anardan qabaq zalı terk etdi.Anar geriye qayıdıb divana çökdü...
Seher...
Fexriyye telem-telesik evden çıxıb heyete düşende Gülseherle qarşılaşdı.Qızın üzgün halını görüb teşvişle ona yaxınlaşdı.
-Gülü, neyin var? Bu ne haldır? Nolub sene?-dayanmadan suallarını yağdırdı.
Gülseher daha dolmuş gözlerini tuta bilmeyib buraxdı.Fexriyyeye sarılıb berk qucaqladı.Fexriyye heç ne anlamasa da qarşılıq verib onu sakitleşdirmeey çalışdı.
-Ay qız, nolub axı bele?! Danış görüm...
-Fexrişşşş...
-Caaan Gülüm, ne olub sene?!Kim seni incidib?!...
-Atam...Daha doğrusu, eclaf..!
Gülseher qezeble deyib Fexriyyeden azacıq aralandı.Elinin tersi ile gözlerini qurulayıb söze başladı.
-O eclaf anamdan pul teleb edir...
Ne-ne ne?!-çaşqınlıqla soruşdu.
-He, düz eşitdin...
-Bes...anan...Eee!...Bir deqiqe!-esebileşdi.-Her şeyi başdan danış görüm!...
-Atam...Eee...Tfu! Atam yox, eclafın en, en, en böyüyü dünen axşamdan sehere qeder bize rahatlıq vermedi.Her 2 deqiqeden bir zeng edib “Puull!” deye bağıra-bağıra qaldı, it oğlu it !...
Gülseher sözlerini nifretle bitirib Fexriyyeye baxdı.Qız sanki çaşqın veziyyete düşüb qalmışdı.Elini alnına vurub
-Off, axmaq başım, axmaaqq! –deyerek gülümsedi.-Fexriş, sen Allah, narahat olma...
-Nece yeni, narahat olmayım?!...Ay qız, o adam psixdir, hetta ondan da beterdir,-heyecanla dedi.
-Fexriş, bilirem, amma..-üzü düşdü.
Anar divanda yatıb yuxuya getmişdi.Kiminde pıqqıltısına gözlerini yavaş-yavaş açmağa başladı.
-Samir, ölümün elimde olacaq.Ne var burda “smeşnoy”?!...
Samir divanın başında dayanıb onu başdan-ayağa süzdükden sonra ucadan qehqehe çekmeye başladı.
-Off, bir uşaq elinde qalmışam!-deyib qalxdı.
-Pardon,pardon, Anarçik, türkler demişken “benim suçum yok”...
Anar Samire eyrieyri baxdıqda Samir azacıq qorxuya düşüb özünü yığışdırdı.
-Anar, eslinde...-gücle deyib ona baxdı.-Kömeyine ehtiyacım var...
-Eger oxumaqla bağlıdırsa, men yoxam, Samir,

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 132 >>