çeke bilmirdi.Sanki teredddüd edirdi, böyük bir riskin qerarında idi.
Gözlerini yumub ayağa qalxdı.Ellerini beline qoyuaraq ağır=ağır addımlamağa başladı.Dodaqları bir an bele sakit durmaq bilmirdi.Alnında ter damcılarrı görünmeye başlandı.
“Men...men nedense bunu etmek istemirem...Axı niye?!...Mene mane olan nedir?!...Fexriyye..Off! Yene bu “ala gözlü”...Son zamanlar beynimi yaman meşğul edir...Ya İlqarın dediklerri...Yox, yox, yox...”
Tekrar divana çöküb bütün ağırlığı ile söykenerek gözlerini tavana zilledi.Ele bu zaman İlqar gelib yanında eyleşdİ.
-Men qerarsızam sanki..Ne edeceyimi bilmirem...Axı niye, İlqar, niye?!....
İreli eyilib barmaqlarını bir-birine keçirderek İlqara kederli baxış atdı.İlqar elini onun çiynine qoyub azacıq sıxdı.Sonra çenesinden tutub üzünü çevirerek gözlerine baxdı.
-Sen sadece sevirsen, qebul et bunu..
İlqarın ağıllı gözlerine baxmaqdan imtina ederek çeneseini onun barmaqlarında xilas etdi.Saçlarını qarışdırıraq titrek sesle inkar etdi.
-Menim kimi adam seve bilmez, İlqar...
-Niye, Anar, niye ele düşünürsen?!...Men seni yaxşı tanıyıram, b=senin qelbini de bilirem, ağlını da...
-İlqar, sus! Yalvarıram, sus!...
İlqar ona baxaraq başını bulaya-bulaya ayağa qalxdı.Onun gediş addımlarının sonunu eşiden kimi özünü eyvana atdı...
Fexriyye kefsiz halı ile seher yemeyini qebul ederek masadan qalxmaq isteyirdi ki, Malikin sesi yükseildi.
-Oyur, seninle danışmalıyam,-deyib üzünü Aysu ile Murada tutdu.-Siz otaqlarınıza gedin!..
Atalarının zehmli sesinedn diksinib azaıcq qoxuya düşen uşaqlar telaşla bacılarına baxa-baxa otaqlarına çekildiler.
-Danış görüm!...
-Ata, axı..
-Mene yalan danışma!...O Anarıdr-ne zibildir, bir de o söhbetler eglib qulağıma çatsaişden çıxırsan! Aydındır?!-deyib elini stola çırpdı.-Meni mecbur etme ki, onu tutdurub basım içeri!...
Atasının qezebli baxışlarından çekinib udqundu.Ağzını açmağa cehd edirdi ki, atasının masa arxasından qalxdığını gördü.
“Allah belanı versin, Elxan!...Ele senin de,

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 132 >>