parçalamaq!...
-Nese olub, Orxan?!-sesime duzlu kinaye qatıb soruşdum.
O, eger kor deyilemse, esebi idi.Ayağa qalxıb mene doğru addımladı.Ellerini masaya qoydu.
-İşinle meşğul ol!-esebi ve titrek sesle hede-qorxu geldi.
Men özümdenrazı tebessümümü işe salıb qollarımı masaya getirdim.
-İşim seni narahat edirse, get yuxarıdakılara öz etirazını resmi şekilde bildir!...
Orxan mene birce dene “qeyri-adi” baxış atıb dişlerini qıcadı.
-Sen özünü ne hesab edirsen?!...
-Bank işçisi...
-Aha!...Görürem o bank işçisini!-xüsusi tonla vurğuladı.
Menim elave kelmeme ehtiyac qalmadı.Özü çıxıb getdi.Men yene öz tebessümümle Sevile baxdım. Qız utandığından pomidor kimi qıpqırmızı olmuşdu.
Ağlıma ne geldise şeytani baxışla kabinetden çıxdım...”
Fidan Fexriyyenin narahatçılığını sezib astaca soruşdu:
-Fexriş, neyin var?!...
Fexriyye deyesen eşitmedi.Gözlerini kilidlendiyi mechulluqdan nece qopartdısa çiynine toxunan ele diksindi.
-He, nolub?!-telesik heyecalı sesle soruşdu.-İşle bağlıdır?!...
Fexriyyenin ayağa qalxmaq istediyini gpren Fidan onun çiyninden basıb eyleşdirdi.
-Otur görüm...Neyin var senin?!...
Fexriyye yavaş-yavaş özüne gelmeye başladı.Tebessüm edib söze başlamaq isteyirdi ki, Fidanın kederli baxışlarını görüb udqundu.
-Fexriyye, ona göre belesen, he?!...İnandırım ki, bu veziyyete düşen tek sen deyilsen...
“Anlamırdım, key kimi Fidana baxırdım...Onun öz yerne keçib eyleşmesini izledim.Elimi uzadıb qelemi nece götürdümse, heç özümüm de xeberi olmadı...
Axı ne var onda?!...O gözler...İlahi!...Sanki sehrleyirdi adamı...Hele tebessümünü demirem...Adamın ağlını başından alırdı...Özüne eminliyi...
Off, Fexriyye, Off!...Ayrıl xeyallar aleminden!...
Özüm daxili sesimden nece qorxub diksindimse, axmaq kimi etrafa baxdım.Otaqda Fidanla men vardıq.Nicat harasa getmişdi...
Masaya dirseklenib başımı ellerim arasına aldım...
-Yox, men özüme gelmeliyem, güc tapmalıyam,-deye pıçıltılı sesle dedim.
Ayağa qalxıb otaqdan nece çıxdımsa özümün de xeberi olmadı.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 132 >>