berk tutub gözlerinden qezeb püskürdü.
-Sen neyleyirsen, eclaf?!..
Fexriyye bor şokdan çıxmağa çalışırdı ki, daha bir şok yaşadı.Anar Elxanı var-gücü yumruqlayııb dpymeye başladı.Elxna özünü qorumaq istese de, alınmırdı.Anar sanki qızmış aslana çevrilmişdi. Elxanın qarşılıq kimi atdığı zeif yumruqlar sanki onun esebini oynadırdı.Fexriyye özüne gücle geleib Anarın qolundan yapıdı.
-Lazım deyil,-deyib onu Elxandan aralamağa çalışdı.
Elxan özünü kabinetden nece atdısa vxeberi olmadı.Amma ordan çıxdığında işçilerin ona yönelen baxışlarına ehemiyyet vermeden bankdan çıxdı.Nicatla Fidan gözlerine inanmırmış kimi bir-birlerine bxıb yerindece donub qalmışdılar.
-Etiraf edirem, men bele şeye cesaret ede bilmezdim, amma Anar...
-Anladığım qederi ile bu ne birincidir, ne de sonuncu...
İşçiler bir-birlerine şaiyeler ötürmeye başladılar...
Anar Fexriyyeye baxıb soruşdu:
-O, seni incitdi?!...
Fexriyye onun gözlerine baxmaqdan imtina ederek masa arxasına keçdi.
-Anar, xahiş edirem, çıx, onsuz da yeterince biabır olmuşam...
-Elxanın işleridir, he?!...
Anar yaxınlaşıb bir elini masaya, bir elini iş kreslosuna dayayıb tehlükeli tonla soruşdu:
-Ne edib?!..
-Heç ne,- bacardığı qeder quru cavab verib elini senedlere atdı.
Anar hirsle bütün kağızları döşemeye “sürüşdürüb” onun qolundan tutaraq qaldırdı.
-Ne edib soruşdum!...
-O yox, sen etmisen!-acıqla cava verib qolunu azad eledi.-İndise raha t burax meni!...
Anar özüne belli sebenlerden esebileşerek tekrar qolunu sıxdı.Fexriyyeni incitse de sesini çıxartmırıd.
-Men neylemişem?!...
-Hele bir souşrsan da?!..Meni biabır etdin yeterince!...
Anar hirsle onun gözlerine baxıb qolunu daha da berk sıxdı.Fexriyye sesini çıxartmamaqda qerarlı idi. Her ikisi bir-birine qezebli baxışlarla baxırıdlar.Ele bu zman qapının döyülmesi ile açılması bir oldu.İçeri giren Senem onların veziyyeitne nezer salıb buz sesini yükseltdi.
--Konsert bitdise, kabinetime gelin!...
NOYABR-APREL.1982-1983-CÜ İLLER. AZERBAYCAN SSRİ-Sİ. “N”

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 132 >>