RAYONU...(Senem)
Men gözlerimi açan kimi tekrar qapatdım.Huşumu itirmişdim deyesen...
Aradan neçe vaxt keçdise, gözümü bir daha gücle açanda... Sestexanada idim deyesen.Gözel tibb bacısı mene yaxınlaşıb kedele gülümsedi.Mense cansız kimi ona baxırdım.
-Narahat olmayın, xanım, si nezaret altındasınız artıq...
Men bura nece gelib düşmüşdüm?!Burda ne işim vardı axı?!...
Bir hefte gah o hekim, gah bu hekim teşrif buyurub meni müayine edirdiler, amma men ölü idim artıq...Heç ne his etmirdim...Gücle yeyib-içirdim, o da ki tibb bacısının kömeyi ile...Ayaqyoluna gedende mıxlanmış ayaqlarımı gücle qopardırdım, meni balaca uşaq kimi çimizdirirdiler, saçlarımı kesdirmişdiler...
Meni tez-tez müayine eden Yusif hekimin baxışları daim üzerimde idi.Menim keyliyim, ruhsuzluğum, cansızlığım ona hedden artıq tesir etmişdi deyesen...Günüm uzanıb gözlerimi nöqteye zillemekle keçirdi...Bir defe zeif sesimle soruşdum:
-Men buraya nece düşdüm?
Yusif derinden nefes alıb eyleşdi.Qemli baxışlarla mene baxaraq her bir sözü kelbetinle çıxardaraq danışmağa başladı.
-Seni hardan tapıblaR, kim tapıb, bilmirem..Hele seherin gözü açılmamış seni xestexanın küçesinde tapıblar, telem-telesik içeri aparıblar...Kimdir seni bu güne salan?!...
Men başıma gelenleri nece danışdım, özüm de xatırlaya bilmedim.O, meni dinleye-dinleye gah yumruqlarını sıxırdı, gah da dilinin altında ana söyüşü söyürdü.Birden ilan vurmuş kimi yerinden atılaraq mene dehşe t dolu baxışlarını zilledi.
-Bir deqiqe! Sen ne dedin?!Nece yeni uşaqlara süd vermisen?!...Axı uşaq doğmamısan...
Men saanki ayıldım.Ondan da beter dehşet dolu baxışlarla baxaraq qurudum.Birden her şey ildırım süretile yadıma düşdü...Men eslinde onlara süd deyil, ele-bele döş vermişdim.Südü ise ayrıca vermişdim...Öz analizlerimden dehşete gelib qışqırmağa başladım...
Meni sakitleşdirmek mümkün deyildi.Sesim xestexananı götürmüşdü. Çırpınırdım, lap axırda mene iyne vurdular... 3 hefte dayanmaq bilmeden davam ediri bu halım...
-Evlen menimle,-Yusif

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 132 >>