imkasızdır...Partlamağın son heddinde idi.
-Senin hele danışmağa dilin de var?!-qezebli sesi yükselib otağı bürüdü.
Fexriyyenin azacıq qerxduğunu onun qarşısına keçdi.
-İmran müellim, heddini aşırsınız artıq!Burda xanımlar var, nezere alın!...
Anarın esebi halı ile ilk defe rastlaşan Fexriyye gergin ab-havani hiss edirdi.Onun qolundan tutub pıçıldaıd.
-Laızm deyil..
-Sen qarışma!...Buyurun, İmran müellum, sözünüzü üzüme deyin!...
Anarla İmranın qarşı=qarşıya dayandığını gören Senem buz sesini işe saldı.
-Bura döyüş meydanı deyil, özünzüe gelin!...
Anar Fexriyyenin elinden tutub kabonetden çıxdı.Her kes onları el-ele süretle addımladıqlarınnı görüb teeccüb qarışıq ifade ile bir-birerine baxırdılar.Anar heç kime fikir vermeden qızı bankdan çıxartdı.
-Sen-eclaf, özünü ne hesab ediresn, he?! Men senin üçün neyem-oyuncağaam?!
Anar Fexriyyenin aqressiv danışığını dinleyib cavablamaq isteyirdi ki, birden kimse biynuna sarıldı.Bu-Leman idi.
Fexriyyenin hirsli bir anlıq yoxa çıxıb evvel teeccüb, sonra qırıqlıqla evezlendi...
SENTYABR, 1992-Cİ İL. MOSKVA...(ANAR)
Samir de bizden idi.Valideynleri maşın qezasında öldükden sonra qohumları vicdansızcasına onu çöle atmışdılar.Moskvada doğulmuşdu, atası-anası burda işleyirdiler.Artıq 2 gün idi ki, zibilliklerde yaşayırdı...
Menim Moskvaya “sürgün”ümden 2 hefteden çox vaxt keçmişdi.Anamın mene son olaraq dediklerini anlamasam da, qorxurdum.Gözlerimi bir daha açanda özümü bambaşqa yerde tapmışdım.Qaranlıq otaq ve mene acgözlükle zillenen vehşi baxışlar. İlqar meni gecenin bir aleminde hansısa bandanın elinden xilas ederek buraya getirmişdi...
Samirle men xarabada seherden-axşama qallaraq bir-birimize qorxaq baxışlarla baxaraq heç bir söz danışmırdıq.İlqar haralarsa gedib-gelirdi, xebermiz olmurdu.Eve ise eli dolu gelerdik...
Men o xarabada qaldığımız son gece gözlerimi nöqteden ayırmadan soruşdum:
-Hele çox qalacağıq?!...
İlqar pencerenin qarşısından çekilib qarşımda diz çökdü.Artıq qprxmurdum ondan.Onun ele

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 132 >>