yemişem”-deye düşünüb gülümsedi.
Cavab vermek isteyirdi ki, qapı barbarcasına açıldı.Arslan yene aqressiv halı ile içeri daxil oldu.
-Danışmalıyıq!
Anar Senemle ona baxıb “icaze” isteyirdi ki, Senem qovluğu ona uzatdı.
-Bu da iş!...
Anar çıxıb getdikden sonra Arslan masaya yaxınlaşıb elleri ile dayaq verdi.
-Sen nece qadınsan axı! Erin orda can verir, amma bu senin heç vecine de deyil! Menim ya da bacımın da başına nese gelse deyersen ki, geberin gedin!...
-Niye gelmisen yene?!...
-Kim?! Men?!...Yox, yox, yox, men gelmemişem, atam gönderib meni!...Yoxsa men niye senin buz reaksiyanı görmek üçün bura gelim ki?!...
-Ne olub atana?-soruşub ayağa qalxdı.
-Heç ne! Ne olmalıdır ki?! Her çşey senin ucbatından oldu onsuz da! Yazıq kişini gör ne hala getirmisen!Hele özümü demirem, bacımı demirem!!! SENİN KİMİ ANA OLMAZ OLSUN!!!
Arslan var-gücü ile bağırıb kabinetden çıxdı.Uzaqdan onu izleyen Anar celd addımlarını süretlendirdi.Arslan bankdan çıxıb getmek isteyende kimse qolundan tutub saxladı.Arxaya çevrilende 2 defe çiyin-çiyine toqquşan Anarı görüb tekrar esebileşdi.
-Ne var?! Anam meni teqib etdirmeyi tapşırıb sene?!...
-Danışa bilerik?!...
-Off! Harda manyak vvar, gelib meni tapır! Ne haqqında:!...
-Senem xanım haqda...
-Ha! Deyesen gözlerin kordur senin! Menim o qadınla danışacaq heç neyim yoxdur, reddol gözümün önünden!
Anar esebileşse de özünü saxlaya bildi.Elinde tutduğu qovluğu Arslanın sinesine dayayyıb gözlerinin içine baxdı.
-Menimle bu cür tonda danışma!...
-Baho! Xeyir ola?! Sene borcum var?! Ümumiyyetle sen kimsen?!
-Danışa bilerik ya yox?!...
Her ikisi bir=birilerine baxdılar...
Fexriyye senedleri bir-birine çırpıb özüne nezaret etmeeye çalışırdısa alınmırdı.Nicatla Fidan bir-birilerine baxıb başlarını buladılar.
-Fexriyye, ne olub yene?!....
-Heç ne, Nicat,-tonunda esebilik açıq-aşkar sezilirdi.
-Sebr!...Fexriyye!!!...
Nicatın sesindenn diksinen Fidan bir de Fexriyyenin sesinden diksinib qaldı.
-Nicat, qarışma, eşidirsen?!

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 132 >>