Özümü qadın ayaqyoluna çatdırıb üzüme şırıltı ile su vurdum.
-Fexriyye, neyin var senin?!...
Qızlardan biri mene yaxınlaşıb elini çiynime qoymaq isteyende nece oldusa deli kimi bağırdım:
-TOXUNMA!!!...
Hamı mene teeccüble baxırdı.Mense bu “anormallığımla” üzümü qurulayıb ordan çıxdım...
Nouabr, 1982-ci il.Azerbaycan SSRİ-si...
“Derslerimle aram yaxşı idi.Ümumiyyetle çalışırdım ki, eve yaxşı qiymetler getirim.Men universitetde oxuyub ali tehsil almaq isteyirdim.İsteyimi öyrenende evde qiyamet qopdu.Atamın reaksiyası mene ele pis tesir etdi ki, sanki cinayet işledirem “Qız hara, oxumaq hara?” Bir hefte boyunca ağlayıb-sıtqasam da faydasız qalmışdı.Hetta mektebe bele hevessiz gelib gedirdim.Müellimlerin mene teessüf dolu baxışları ile sinif yoldaşlarımın kederli tonları meni daha da üzürdü...
Atam Nuh deyib, peyğember demirdi.Qerarını vermişdi.Anam müticesine ona boyun eyirdi. Bir gün anam gelib meni “muştuqladı”
-Seni isteyen var eee, bextever başına, atan da razılaşıb...
O anda yer ayaqlarımın aıtndan qaçdı.Men oxumaq isteyirdim, icaze vermediler. Hekim olmaq isteyirdim, arzularımın üstünden böyük xett çekdiler.İndi de aile qurmaq meselesini qoyublar qarşılarına.
Bu insanlar aile qurmaq kimi mmühüm meselede menim reyimi soryşmadan-öyrenmeden öz imzalarını atıblar.Heç tanımadığım, üzünü bele görmediyim bir adamla yastığa baş qoymaq...İlahi! Bu ki, dehçetdir sözün esl menasında!...
1-2 gün anama yalvardım, “heç tanımıram, bilmirem nece adamdır” desem de anamın menim beynime yeridirdi: “Nolsun ki, tanımırsan?! Tanıyacaqsan da, seveseceksen de.Men atana gelende onu heç tanımırdım da, amma...”Anam hemişe bu meqamda susurdu, men de axçmaq kimi heç ne soruşmurdum...
Menim etirazlarım onların heç veclerine de olmadı.Meni heç sevmediyim, tanımadığım biri ile evlendirdiler...”Mart, 2007-ci il.Bakı...
Fexriyye özünü bankdan bayıra nece atdısa kiminlese berk toqquşdu.Başını qaldırıb üzr istemek isteyirdi ki, yerindece quruyub qaldı.Anar ona öz şeytani tebessümü

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 132 >>