süzülürdü.Fidan onun halını görüb ardınca gelmeye başladı.
-Fexriyye, ne oldu?! Ne deyib o sene?! Neyledi yene?!
-Fidan, rahat burax meni,-deyib özünü içeri atdı.
Fidan telesik içeri girerek qız-qadın işçilere baxış atdı.Hamısı çoxbilmiş ifade ile çıxdıqdan sonra Fexriyye nin göz yaşları sele dönüb daha da süretle axmağa başladı.Yere çöküb barmağını dişşledi.Fidan bir anlıq özüün itirse de, telesik dizlerini yere atıb qızı berk-berk qucaqladı.
-Şşş...Sakitleş...Keçecek hamısı...
-Keçmeyecek...Canım yanır, bilmiremm niye...Amma yanır, çox pis yanır....
Anar gözlerini Fexriyyenin masasından ayırmırdı.Qapının açılması ile çevrilerek içeri girene baxdı.Nicat üzbeüz dayanıb yumruqlarını düyünledi.
-Senin işin-gücü ancaq qızları yoldan çıxartmaqdır deyesen! El çek qızdan! Onu ne hala getirdin, bax ve gör! Fexriyye bele deyildi, sen eledin her şeyi...
-Senin Fidana olan hisslerini anlamaqda çetinlik çekirem desem heç yanılmaram,.keskin şekilde deyib çıxdı.
Anar öz kabineine doğru yol alırdı ki, qarşısında Elxanı gördü.Onun qezebli baxışlarına başını bulayaraq keçib getmek isteyende Elxan barmaqlarını qoluna keçirtdi.
-Ne var yene?!...
-Senin dersini vermek mene borc olsun, Anar!...
-Ne bacarırsan, neye gücün çatırsa, onu da ele..İcaze verirem!-deyib qolunu azad eledi.
Kabinete girib yorğunluğu ile eyleşdi.Başını işle qatmağa çalışırdı, amma alınmırdı.Ele hey boş-boşuna gözlerini senede zillleyib qalırdı.
“Axı ne olub mene?!...Son olanlar..”
-Xeyr ola, Anar?! Yene beynin hansı planı fikirleşir göresen?!-Orxan güclü kinaye ile soruşub gözlerini qıyd.
-Sene qalmayıb.İşinle meşğul ol!
Sevil yarana bilecek gerginliyi hiss edib sesini çıxartdı.
-Xahiş edirem, lazım deyil...
-Sen qarışma!...
Orxanın kobud cavabı Anarı özünden nece çıxartdısa senedleri zerble masaya çırpdı.
-Tonunu yığışdır!..
Orxan lap özünden çıxıb ayağa qalxdı.Sevil de ayağa qalxaraq ona teref geldi.
-Orxan, özün de bilirsen ki, xoşum gelmir bele şeylerden...Xahiş edirem, lazım

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 132 >>