ile onu yene de tilsimledi.
-Şey..Men...Men..üzr isteyirem...
Qızın nefesi qırıla-qırıla danışması onun xoşuna geldi.Ala gözlerine baxıb nese demeye çalışırdı ki, Fexriyye arxaya addım atdı.
-Menden uzaq durun...
Anar eminlikle gülümsünüb ona doğru addım atdı.
-Niye?!...
-Bele lazımdır çünki!...
-Ah!...Fexriyye xanım, siz özünüz mene yaxınlaşmağa çalışırsınız...
Fexriyye arxaya addımlarını atdıqca, Anar ona ona dorğ irelileyirdi.
-Özünüzü ne hesab edirsiniz?!...
-Men?!...Hmm!...Bilmirem. Sizce?!...
Fexriyye heç özü de başa düşmedi ki, nece oldu ki, onun üzüne bir dene “yağlı” şille çekib tekrar banka girdi.Her şey ele ani oldu ki, Fexriyye yalnız hirsle qapını açıb kabinetine girende her şeyi xatırladı.
Onun eli destekde qapı ağzında duraraq key kimi döşemeye baxmasından Fidanla Nicat narahat oldular.Telaşla ayağa qalxıb ona yaxınlaşdılar.
-Fexrişim, noldu sene?!...
Fexriyye başını silkeleyib sanki qeflet yuxusundan ayıldı.Tebessüm ederek masa arxasına keçdi.Onların baxışlarını sezib gözünü kağızdan qaldırmadan asta sesle dedi:
-Her şey qaydasındadır, narahat olmayın...
Nivatla Fidan bir-birlerine baxıb başlarını buladılar.Fidan Nicatın başı ile danışmaq işaresini anlayıb onunla birge çıxdı.Onlar bi r az uzaqlaşıb dayandılar.
-Fidan, bu qızın neyi var?!...
-Bilmirem.. .
-Bilmirsen, yoxsa etiraf etmek istemirsen?!...
Fidan barmaqlarını az qala sındırırdı.Nicata qezeble baxıb titrek sesle dedi:
-El çek menden!...
-Xeyir ola?!...Belke yalan deyirem?!...Senin de ondan xoşun gelir.Bal kimi xoşun gelir, etiraf ele bunu...
-Nicat!!!...
-Siz qızlarda ne adetdir ee-yaraşıqlıdır, demek 100 faiz menim olmalıdır!...Haydı, gget bu sözleri onun üzüne vur, gör ne deyecek, sonra da gelib mene nağıl danış!...
Nicat esebi sesle sözlerini deyib ordan uzaqlaşdı.Fidan yerinden terpenmeden qezeble onun arxasınca baxdı...
“Men her ne qeder özümü sakit aparmağa, başımı işe qatmağa çalışsam da, alınmırdı.Ellerimin titrediyini indi gördüm.Qalxıb gezmeye

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 132 >>