yumruqladı.Fexriyye atasının qapını çırparaq evi terk etmesine olan qalan gücünü itirdi.Dizlei üste çökerek eli ile ağzını qapatdaraq ağlayıb-hönkürnmeye başladı.ysu bacısınaa yaxınlaşıb qarşısında diz çökerek qucaqlad.
-Aysuuuu...
Aysu bacısının ürekyandıran hayqırışına göz yaşlarına saxlaya bilmedi.Fexriyye taqetden düşmüş qolları ile bacısınıqucaqladı.Murad yavaş-yavaş onlara yaxınlaşıb soruşdu:
-Papa niye bele eledi axı?!...
Fexriyye Aysudan aralanıb qardaşına baxdı.Qollarını yana açanda Murad ona sığındı.
-Men...Menem günahkar..Men..
-Ele danışma, ifrite...
-Aysu, amma bu heqiqetdir...
Gece saat 1-e yaxın...
Anar dizlerine dirseklenib gözlerini döşemeye zillemişdi.Nehayetinde başını ağır-ağır qaldırıb sönmüş gözlerini İlqara yöneltdi.
-Men...
İlqar onun danışmaq iqtadarında olmadığını görüb qalxaraq yanında eeyleşdi.Samir çaresiz baxışlarla İlqarla Anara baxıb boynunu ovxalayırdı.
-Sen ne, Anar?!...
-Men..-yene zorlandı.Alnından pulcuqlanan damlalar süretlenirdi-Men...Men...
İlqar onun halını anlayıb gözlerini berk yumub-açdı.Elini Anarın çiynine basıb sıxdı.
-Sen ne, Anar?!-tekrar soruşdu.
-Men..bacarmayacam...
Anar divandan qopub zalın az qala dövre vurdu.Heyecanı gedtikce artırdı.Narahatçılığı ona ikan vermek bilmirdi.Ellerini tez-tez oynadaraq dayanıb İlqara baxırdı.
-Sebebini bilmirem...Bu..bu..bu...menden asılı deyil, Şahmatist....
-Men sebebini desem inanarsan?!-soruşub ayağa qalxdı.
Anar İlqarın ona yaxınlaşdığı görüb udqundu.Bu zaman ellerinin titrediyini hiss etdi.Onları qaldırb diqqetle baxdı.İxtiyarsız tir-tir esirdi.Üzü ter içinde idi.
-Anar, sen sevmekden de beter veziyyedesen...Sen-aşiq olmusan....
-Yox, yox, yox-inanmaq istemedi.
-İnan!-sesini qaldıraraq Anarın qolundan tutub silkelemeye başladı-Anar, sen o qıza aşiq olmusan...
Anar zerble onu iteleyib vanna otağna girdi.Üzüne su vuraraq özüne gelmeye çalışırdı.Güzgüye baxanda öz-özünü tanımaqda çetinlik çekirdi.Yumruqlarını o qeder berk sıxdı ki, dırnağı etini

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 132 >>