yazmayacam.Heddinden artıq yorucu ve sıxıcı söhbetdir, amma bir şeyi nezere çatdırım ki, Refael Avropaya satılmışdı.Nece satılmışdı, kim satmışdı, qaranlıq mesele olduğu üçün yazmıram.Sadece Lavinin emisi onu xilas edib öz övladı kimi böyütmüşdü.Uşağın o vaxt heç 1 yaşı bele yox idi...SENTYABR, 2007-Cİ İL.MOSKVA...
“Ekiz qardaşlar”ın tanışlığında ve söhbetlerinden 1 hefte keçmişdi(Bu 1 hefte erzinde onlar bir-birlerini tanıyaraq isinişibler) Tam ekiz demek olmazdı onları, sadece üz cizdilerinden deyil, eyni zamanda xarakterleri ile.Anar her ne qeder deli-dolu, dikbaş, deliqanlı tipe sahib idise, Refael eksine-sakit “uşaq” idi.
-Refael, bes sen bizim dilimizi nece öyrendin?!..
-Lavin atamla...yeni atalığmla..
-Narahat olma, davam ele...
-Lavin atamla az da olsa bu dilde danışırdı...
İlqar onların söhbetlerine kurs olmaq istese de telefonuna gelen zeng buna imkan vermedi.Ekrana baxan kimi celd özünü açıq eyvana atdı.
-Lavin, ne olub?!...
-İlk önce axşamın xeyir...
İlqar telefon söhbetini bitiren kimi Anarın qarşısında dikeldi.Anar anlamaz-anlamaz ayağa qalxıb ilqara baxanda nitqi qurudu.Yene sert ve keskin baxışları.İlqar onun qolundan yapışaraq zaldan çıxartdı.Özü bir anlıq dehlizde tapan Anar esebileşib nese demek isteyirdi ki, İlqar onu qabaqladı.
-Hazırlaş! Bakıya dönürsen bir günlük!
-Nee?! İlqar, zarafatın heç yeri deyil...
-Sen o qızı ne hala saldığını başa düşürsen ya yox?!
-Fexriyye...Nolub ona?!-narahatçılıqla soruşdu.
-Bilmirem, heç ne bilmirem...Sen bu haldasansa, o senden de beter olar yeqin...
-O, meni sevmir,-gücle deyib gözlerini İlqardan yayındırdı.
-Yanılırsan, bratik, sevir...
İlqar qezebli ses tonunu aşağı salıb elinde tutdöu telefonu Anarın gözü qarşısına getirdi.Ekrana baxanda gözlerine inanmaqdan zorlanan Anar yerindece donub qaldı..
SENTYABR, 2007-Cİ İL.BAKI...
Fexriyye artıq bir neçe gün idi ki, geceni Lavinin evinde keçirirdi.Atası Malik çaresizce razılaşmışdı.Onsuz da qızının acılarını görmeye gücle dözürdü...
Fexriyye

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 132 >>