qızın yatdığı otağa keçib çarpayının yanında özüne yer seççerek eyleşdi.Fexriyye yene gözlerini nöqteye zilleyib susqun veziyyetini almışdı.Elini uzadıb qızın saçlarına sığal çekmeye başladı.
-Fexriyye, necesen?!...
Daşdan ses çıxdı, ondan yox.Nefes alıb-almaması bele sual altında idi...
Lavin çıxdıqdan sonra yanaqlarına süzülen isti damcılar süretlenmeye başladı.Dodağını berk dişledi ki, sesi eşidilmesin.Üzünü yastığa basaraq ağlamağ başladı...
Seher...
Otelden şeheri seyr eden Anar ehtiyatla soruşdu:
-Sence bizi tanımazlar?!...
-Üzündeki saqqaldan azad olmaq fikrin yoxdursa, heç vaxt...
Anar çevik hereketle masaya yaxınlaşanda İlqar noutbuku qapadıb ona baxdı.
-Seni bezen tanıya bilmirem, İlqar...Kime xidmet edirsen, anlaya bilmirem...
-Edalete...
-Edalete?! Hem polis-milis, hem de mafioz birleşmeleri...
-Anar, men 3 yaşımdan Moskvada onun-bunun ardınca it kimi sürünmüşem...Ders keçme mene!...
-İlqar, men senin “edalet” anlayışını anlaya bilmirem.Bir terefden hüquq-mühafize işçilerini satqın, ikiüzlü, ruyazkar adlandırırsan, o biri terefden “ağa”ları göylere yükseldirsen...Hele üstelik her 2 terefi ittiham edirsen...
-Anar, menim işim sene qalmayıb, aydındır?!...
-Lap ela! Amma bir sualım var...
-De gelsin...
-Heçmi tehlüke yoxddur?!...Anladığım qederi ile Samirin guya narkotik istiffadeçi iddiası...
-Qarışma!!!...
Anar esebinden özünü gücle saxlayırdı...
Seherden bir xeyli keçmişdi...
Fexriyye arxive gelmişdi yene.Gözlerini yumub one ağrı-acı veren xatireleri xatırlamağa başladı.Her xatirede göz yaşlarını saxlada bilmirdi.
“Niye?! Niye, Anar?! Niye mene bunu etdin?! ...”
Çevrilib getmek isteyende Elxanı gördü qarşısında. Yanından ötüb keçmek isteyende Elxan barmaqlarını onun qoluna keçirderek dayanndırdı.
-Lazım deyil,Fexriyye, eleme bele...
Fexriyye gözü yaşlı ve qezeble Elxana baxıb qolunu azad eledi.İslanmış yanğaını qurulayıb gözlerine baxaraq
-Sen eleme, onsuzda elediyini eledin...
-Fexriyye, axı men...
-Sen ne?!...Ne qazandın,

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 132 >>