şekilde sardı.
"Şşştt...Sakit" - qayğı dolu sesle dillendi. Bu hiss...Sanki yer ayaqlarımın altından çekildi. Bu qeder yaxınlıq...Yox! yox! Bu düzgün deyildi. Ellerimi çiyinlerine qoyub ondan ayrılmaq isteyirdim ki belimdeki elleri sertleşdi.
"Sakit dur" - bu defe sesinde qezeb hiss olunurdu.
"Getmeliyem" - sesim fısıltıdan ferqsiz çıxmışdı. Ellerini belimden ayırmadan meni biraz özünden uzaqlaşdırdı. Qara gözlerini mavi gözlerime sabitledi. Bir söz demeden bileyimden tutdu ve lifte doğru çekişdirmeye başladı.
"Dayan" - sözüme ehemiyyet vermeden lifte daxil oldu ve meni de yanına çekdi. Bileyimi helede buraxmamışdı. Yanaşı dayanmış, dinmirdik. Gözlerini qarşıya dikmiş, sanki men yoxmuşam kimi davranırdı. Evvelce liftin xeberdarlıq sesi eşidildi sonra qapılar açıldı. Liftden çıxan kimi iti addımlarla çıxışa doğru addımlamağa başlamışdı ve meni de arxasınca çekişdirirdi. Sanki dodaqlarım bir-birine kilitlenmişdi. Ona qarşı gele bilmirdim. Gelmirdim...
"Ayaz bey" - qısa boy, baxımlı bir xanım elinde senedle bize yaxınlaşdı.
"Sonra" - dedi özüne mexsus sert sesi ile ve dayanmadan davam etdi. Ayaz?Adı Ayazmıydı? Nece de yaraşır...Çöle çıxmağımızla ayaq saxladım. Ne qeder bele davam edecekdik? Dayandığım üçün o da ayaq saxlamaq mecburiyyetinde qaldı ve bileyimi buraxmadan mene doğru çevrildi.
"Ayaz" - adı dilimden qeyri-ixtiyari töküldü. Ele xoş seslenirdi ki...
"Noldu?" - O qara gözleri sual doluydu.
"Men getmeliyem" - nenem orda tek idi...
"Bes biz ne edirik?" - bezginlikle nefesini buraxdı.
"Özüm gede bilerem" - titremeye başlayan dodaqlarımı bir-birine basdırdım.
"Çox çerenleyirsen, Qırmızı" - sesi sert idi. Yeniden qolumdan tutaraq meni
arxasınca çekişdirmeye başladı. İstemsizce ayaqlarım onun arxasınca gedirdi. Qara rengli lüks avtomobile yaxınlaşmağımızla ayaq saxladı ve qapını açdı.
"Eyleş" - dedi emrvari tonda. Mene ne haqla bele davranırdı?! Terpenmediyimi goren kimi elini qapıya yerleşdirdi.
"Eyleş!" - dedi qezeble. Qürurun vaxtı deyildi.

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>