Nenemin yanında olmalı idim. Çox düşünmeyerek açıq qapıdan içeri keçib eyleşdim. Qapını bağlayaraq maşının etrafında döndü ve sükan arxasında yerini aldı.
* * *

Saatlardı ki, nenemi getirdikleri otağın qarşısında divara söykenmiş, terpenmeden gözleyirdim. Doğrusu, artıq hereket etmeye taqetim qalmamışdı. Divarın soyuqluğu bedenimle temas ederken içimde qeribe titreme yaradırdı. Ele meni ayaqüste tutan da bu idi. Sanki ruhumu çıxarıb aparmış mene bu ölü bedeni buraxmışdılar. Sanki bedenimin bir millimini hereket etdirsem tükenecekmişem kimi hiss edirdim. Belke de artıq tükenmişdim...
"Buyur" - gözümü zillediyim divardan çekib evvelce Ayaza sonra mene uzatdığı eline çevirdim. Su getirmişdi. Xestexanaya geldiyimizden bu yana meni yalnız buraxmamışdı. Yanımdan sadece gelen zengleri cavablamaq üçün ayrılmışdı. Ne qeribedi...Menimle burada sadece adını bildiyim biri var idi. Bax bu qeder yalnız biriydim men. Geldiyimizden beri ilk defe gülümsedim ve elimi uzadıb suyu götürdüm.
"Çox sağol" - dedim minnetle. Üzünde heç bir duyğu hiss olunmadı. Ayaz...Tam da adının adamıdı. Ayaz kimi soyuq...Ayaz kimi insanın içini titreden...
Telefonuna gelen zengle yeniden yanımdan ayrılıb uzaq olsa bele onu göre bileceyim terefe keçdi. Kiminlese derin söhbetde idi. Dayandığı yerde ireli-geri gedir, arada qara saçlarını arxaya doğru iteleyirdi. Bu veziyyetde...o qeder diqqet çekici idi ki...Birden başını qaldırmağı ile göz-göze geldik. Bu da nedi bele? Üreyim sanki ağzımda atmağa başladı. Elim ayağım bir- birine dolaşmış şekilde celd gözlerimi diger terefe çevirdim. Lenete gelesen! Onu izlediyimi gördü. Suyu başıma dikib bir defeye bitirdim ve derin nefes alıb xestexananın derman qoxan havasını ciyerlerime çekdim. İçeriden heç kimin çıxmamağı meni daha da gerirdi. Gözlerimi qapayıb başımı soyuq divara söykeyerek qollarımı qarşımda qovuşdurdum. Menim günahım idi...
"Burada gözlemeyin menası yoxdu. Gel biraz hava al" - eşitdiyim sesle gözlerimi açdım. Gelmişdi.
"Niye heç kim

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>