idi. Nicatın yadigarı - qızı ise her şeyden xebersiz,
Bakıda işleyen atasının yolunu gözleye-gözleye böyüyürdü.
Artıq atasının üz cizgilerini de yadından çıxarmışdı balaca
Ayan...
Türkan ise yeni erinin qayğıkeşliyinden ağız dolusu
danışmış, her şeyin yolunda getdiyini defelerle tekrar etmişdi.
Şahin başa düşürdü ki, Nicatın ölümü ile heç kesin
heyatı mecrasından çıxmayıb...
Qardaşları işinde-gücünde, itkiden beli bükülmüş
atası ise taleyi ile barşıb teserrüfatı, ailenin qayğıları ile meş-
ğul olmaqda... Bütün bunları Orxana danışanda, Orxan kövrelmişdi.
Hessas, hamının derdini öz derdi bilen Nicatın bele
tez unudulması onu sarsıtmışdı.
...Nedense bu meqamda Şahine yazdığım ilk mektubu
xatırlayıram. Mektub yazmağı sevmesem de qefilden
Şahine yazmağa qerar vermişdim. İndi isteyirem ki, Şahin
bu kederli anında hemin mektubu tapsın. Mence Şahin me-
nim ne istediyimi anlayır. Ve deyesen artıq o mektubu oxuyur.
154
... 3-4 ilin söhbetidir, teqvime qalın, qara herflerle yazılan
günlerin birinde (ya 20 yanvardı, ya da 26 fevral) şeher
kenarındakı hüzursuz ve narahat hotel nömresinde bir heyat
qadınına aşiq oldum. Bezen insan gereksiz vaxtlarda, ge-
reksiz insanlara aşiq olur. İlk defe o gece anladım ki, heyatda
bezi şeyler inadla üst-üste düşür...
Delicesine aşiq olduğum o gözlerin içindeki qeribe
soyuqluğu anlayanda seher açılmış ve serxoşluğum keç-
mişdi. Özüne yoldaş tapmadığı üçün heyetdeki maşınları
mismarla cızan 5-6 yaşlı uşağın heyecanı vardı içimde. İzah
olunmaz duyğular içerisinde yastığa söykenib bir siqaret
yandırmışdım ve onun gedişini seyr etmişdim. Özüyle be-
raber otel otağındakı qeribe qoxunu da çekib aparmışdı arxasınca.
Ve o gün oteli terk etmeden önce, yataqdaca bir ayrılıq
şeiri pıçıldamışdım...
Men bele sefeh adamdım, dostum...
Sonra men tez-tez aşiq olmağa ve iş yerlerimi de-
yişmeye, özümü keşf etmek üçün çabalamağa başladım. Yeniden
işsizlik ve yeniden narahat günler başladı heyatımda.
Her şey yolundayken

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 113 >>