meşğul olursa, bu onun öz günahıdır. Heç
kes onun qarşısını kesib, biznesle meşğul olmağına, böyük pullar
qazanmağına mane olmurdu. Yeni gelin açıq danışaq, yazıçıları
qehremana çevirmeye ehtiyac varmı? Mence yoxdur...
Mesajı sebrsizlikle açıb, bir siqaret yandırdım. Yazıya
klikleyib metbexe cumdum. Özüme tez-bazar acı qehve hazırlayıb
geriye qayıtdım. İndi oxumaq olardı...
Aylarla üzerinde çalışdığım roman çox sade, heç ke-
sin gözlemediyi sonluqla bitecekdi. Orxan her şeyin bu qe-
der sade olacağına heç vaxt işare etmemişdi. İndi oturub
yazdıqlarına göz gezdirdikce, her şeyin bele besit ve sade
bitmesine teessüf edirdim. Az qala iki il üzerinde işlediyim
yazıya nehayet ki, Orxanın sonluğu ile nöqte qoyacaqdım.
161
Bütün ağrılar mene, intihar etmeyi tez-tez düşünen
adama doğma idi. Bütün bunları içimden keçirmiş, xe-
yalımda özümü öldürmüş, dostlarımı ve sevgilimi buna
inandırmışdım. Tekce Könül bilirdi yaşadığımı. He, Könül
cin-şeytanla yox, menimle sevişmişdi. Orxan boş yere bu
meselenin üstünden ötüb keçmemişdi. Doğrudan da heç bir
paranormal hadise baş vermemişdi.
İntihar... Bu menim tez-tez düşündüyüm ve cesaretsizlikden
ata bilmediyim vacib addım idi. Beli, bütün düşündüklerimden
sonra bu addımı atmağı vacib hesab edirdim.
Amma gördüyünüz kimi, intihar bu qeder menasız ve maraqsız
imiş...
162
24
“Aldadılmışların qisası dehşetli olur”
Melenad
“Şairin ölümü”
“Nicat qapının zengine diksindi. Elindeki pive şüşe-
sini kenara qoyub ağır-ağır kreslodan qalxdı. Qapını açdı.
Gelenler tanış idi. Könülün eri Hikmet ve qardaşı Polis. Ke-
nara çekilib onlara yol verdi. Hikmet evveller de bir neçe de-
fe onun yaşadığı birotaqlı eve erkle daxil olmuşdu. O, kreslonun
üstündeki pal-paltarı kenara iteleyib özüne yer eledi.
Polis stul çekdi.
Nicat qonaqlarını yarım saat idi ki, gözleyirdi. Gece
saat ikide Hikmet zeng elemişdi ki, “babat “şey” var, teksense
gelim dartaq”. Uzun müddet Könülle olan münasibeti ucbatından
Hikmetle

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 113 >>