bezi dostlar uşaq kimi
hönkürmeye başladı.
27
Nicatın özünden yaşca böyük, saçları azacıq seyrelmiş,
eyneyi burnunun üstüne düşmüş, iztirabdan siması
qapqara qaralmış dostu İlham ağlamırdı. O ümumiyyetle ağ-
lamağı sevmirdi. Daha doğrusu bacarmırdı. Hetta anası
dünyadan köçende bele onun gözünde yaş gören olmamışdı.
Dostları öz aralarında bu sert adamı qınasalar da, onun ağladığını,
optimizmini itirdiyini kimse görmemişdi. Her zaman
olduğu kimi baxışlarını uzaq bir nöqteye zilleyib, müdrikce-
sine susurdu...
***
Dostlar ağlayıb sakitleşmişdiler, kenarda söhbetleşirdiler.
Doktor Orxan, Nicatın cesedinin fotolarını dostlara
gösterir, asta sesle onun ölüm sebeblerini müzakire edirdiler.
Merhumun dostu Şahin olduqca üzgün görünürdü. Qefil
eşitdiyi bu xeber sanki onun belini bükmüşdü. Onun edebiyyata,
yazı-pozu adamlarına dexli olmasa da, sağlığında Nicatın
en yaxın dostu idi. Nicat heç kesle bölüşmediyi sirrini,
problemini onunla bölüşürdü. Nicatın müalicesi üçün elinden
geleni etmişdi. Bu cür ölümü Nicata yaraşdırmırdı. İlhamla
söhbetleşir, siqareti-siqarete calayırdı. Dostunun ölü-
münü asanlıqla qebul ede bilmirdi. Bir sebeb, hamının bildiyi
bir sebeb olmalıydı. Bütün behaneler sehv idi, çünki Nicatın
intiharı da en böyük sehv idi. O özünü öldürmemeli,
kiçik qızını yetim, atasını, dostlarını, qardaşlarını boynubükük
qoymamalıydı. İnsan yaxın etrafından bezende mühitini
deyişer, sevgiden yorulanda ayrılar. İntihar ise xelvetce
aradan çıxmaqdır. Dostları, qohumları, övladı günahkarlıq
duyğusu ile baş-başa buraxmaqdı.
28
...Düzünü deyim ki, men de bele fikirleşirem. İndiki
ağlım olsa intihara cehd etmerem. Tesevvür edin ki, yaxınuzaq
dostların hamısı yığışıb çadıra, siqaret çekib ağlaşır.
Qardaşlar bir terefde, dayılar bir terefde, ata bir terefde pejmürde
ve derdli dayanıb. Qonşu arvadlar anaya destek meqsedi
ile cikke çekib, ağı deyir. Emelli-başlı kederli sehnedir.
Adam öz eceliyle ölende daha urvatlı olur, vallah. Ona

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 113 >>