Markes)
– Alaqaranlıq otağın vahimesi canıma üşütme salsa
da, işığı yandırmadan el havasına çarpayını tapıb yatağa
uzandım. Nicatın intiharından xeyli keçse de, onu unuda bilmirem.
Deyesen, bu günahkarlıq hissidir. O özünü asandan
sonra her gün özümü onun ölümünde günahkar bilir, qınayıram.
Ağlamadığım gün olmur. Onun helim sesi, uşaq gözlerine
benzer mesum ve günahsız gözleri gözümün önünden
getmir. Deli-dolu, romantik, lazım olduğundan daha artıq
duyğusal Nicatı unutmaq cehennem ezabından beterdi.
Çantamı eşeleyib siqaret çıxardım. Alışqanın işığında
külqabını çarpayının altından götürüb stulun üstüne qoydum.
Evden ve yatağımdan dehşetli siqaret qoxusu gelirdi.
Nicatın ölümüne qeder ara-sıra, nikotini az olan siqaretler
çeksem de, o dünyasını deyişen günden bu yana her gün
onun çekdiyi ağır siqaretden, onun çekdiyi qeder çekirdim.
İşlediyim barda meni refiqelerim “Külqabı” çağırmağa baş-
lamışdılar.
– Nece, sen barda işleyirsen? – Orxanın heyretden ağzı açıq
qaldı.
…Eyni zamanda romanın müellifi bu meqamda xeyli teeccüblenir.
Eger imkanı olsaydı burda kederli şeir guppuldadardı.
Sadece susmaq ve kederlenmek, bir az da müdrik görünmek xatirine
heyretini boğur…
42
43
Könül hönkürüb elleri ile üzünü tutdu. Orxan onu
sakitleşdirmek üçün stekana su süzüb ona uzatdı. Könül
uşaq kimi çiyinleri atıla-atıla hönkürürdü. Texminen 6-8 de-
qiqeden sonra Könül ellerini üzünden çekib, sakitleşdi. Gözlerinin
daha canlı görünmesi üçün çekdiyi kosmetika yanaqlarına
yayılmışdı. Orxan indi fikir verdi ki, onu ilk gördüyü
günden bu yana dehşetli derecede deyişib. Könül qe-
filden ağlamağa başladığı kimi, qefilden de susdu. Çantasını
açıb güzgüsünü çıxartdı ve yaş desmalla üz-gözünün kosmetikasını,
dodaqlarının boyasını sildi. Orxan sakitce onu
müşahide edirdi. Eslinde Könülün harda işlemesinin onun
üçün ehemiyyeti yox idi. Sadece aylar önce tanınmış bir yazarın
sevgilisi olan, emlak bürosunda çalışan, normal qazana
bilen qadının indi barda

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 113 >>