işlemesi onu teeccüblendirmişdi.
Könül çantasını bağlayıb, dik-dik Orxanın üzüne baxdı:
– Beli, barda fahişelik edirem.(Fahişelik qedim ve ciddi peşe-
dir.) Narahat olma, buralarda meni tanıyan müşterim yoxdur.
– Axı bu nece ola biler? – Orxan sual vermekden özünü saxlaya
bilmedi.
– Bu uzun hekayedir. Sene onsuz da her şeyi danışacağam.
Amma indi problemim var ve bu problem mene çox eziyyet
verir. Kömeyine ehtiyacım var.
– Yaxşı Könül, bu barede sonra danışarıq. Sen söhbetine davam
ele.
– He doktor, men Nicatın içdiyi qeder içir, onun çekdiyi qe-
der çekirem ki, rahat olum. Ona olan borcumu bu yolla öde-
meye çalışıram. Nicatın menden evvel sevdiyi yazar qadın,
onun kompüterini ekspertizadan götürüb, yarımçıq qalmış
eserlerini tamamlamağa çalışır. Kimse haqqında nekroloq
yazdı, mezarı üstünde ağladı. Roman yazmaq isteyen de var,
44
araşdırma aparan da. Men de bele absurd yol seçmişem. Nicatın
şairliyini zerre qeder de önemsemediyim üçün, ancaq
verdişlerini davam etdirmeyi bacarıram. Belke de Nicat ölmese,
meni bu pis verdişlerden çekindirerdi... Sağlığında her
gün meni danlayırdı. Ne içmeyime, ne de çekmeyime razı
olurdu. Qeribe adamdı. Özü içirdi, çekirdi, neşelenirdi, amma
bunları başqalarına reva görmürdü.
Bu yerde Orxan yeniden Könülün sözünü kesib, sual
vermeli oldu:
– Yaxşı görek... Sen Nicatı lap peyğmber eledin ha. Eslinde
hamı beledi. Nicatın senden evvel sevdiyi qadını tanıyırsan?
– He, bir neçe defe şeherde rastlaşmışdım onunla. Üzüme
çox qanlı-qanlı baxırdı. Feysbukda izleyirdim ve başa düşürdüm
ki, Nicatın ondan ayrılmasından berk sarsılıb. Nicatın
cesedini morqdan götürende rastlaşdıq. Dostcasına elini çiynime
qoyub, mene teselli verdi. Özümü saxlaya bilmeyib
onu qucaqlayıb ağladım. O qalib idi. Sarsılsa da, özünü sındırmırdı.
– Sene esebileşmedi?
– Daha esebileşmek üçün sebebi yox idi. Bölüşe bilmediyimiz
sadece Nicat idi ve onu da her ikimiz ölümünden önce
itirmişdik. Amma onun ölümünde bütün dostları kimi, o

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 113 >>