qebul olunmamışdım! Bir künce qısılıb
seherecen ağladım. Elave qebulda özel universitetlerden birininin
“beynelxalq münasibetler” fakültesine qebul olunsam da atamın
tehsil haqqını ödeyecek imkanı yox idi. Paytaxtdan kendimize qayıdanda
hiss eledim ki, indi hem de atamla da yolllarımız ayrılıb.
Hemin ilin qışında herbi xidmete çağrıldım. Utancımdan dost-tanış
arasına çıxa bilmirdim. Atam da tez-tez universitete qebul ola
bilmediyim üçün meni danlayırdı. Eseblerim pozulmuşdu. Üstelik
esgerliye getmeyime iki ay qalmış, atam evimizin sağmal ineyini
satıb xidmet edeceyim yeri de düzüb-qoşmuşdu. Özümü aktyor
kimi hiss edirdim. Yazılmış rolu, verilmiş obrazı canlandırırdım.
Heyecan, ekstrim yox idi. Özümü menasız, gücsüz avara kimi hiss
edirdim.
95
Özümü öldürüb bütün uğursuzluqların evezini allahdan
ve atamdan çıxmaq isteyirdim. Çünki bütün arzularımı allah ve
atam gözümde qoymuşdu. Allahdan da, atamdan da incimişdim.
Heç birine inanmırdım...”
Orxan dostunun atası haqqında her zaman yüksek fikirde
olduğunu xatırladı. Nicat atasına çox inanırdı. Gö-
rünür uğursuzluqlar onu ruhdan saldığı üçün atasına hirsliydi.
Allaha olan inamsızlığı ise Orxana tanış idi. Nicat hetta
namaz qıldığı vaxtlarda da, Allaha inanmamışdı. Orxan Nicatın
psixologiyasını öyrenmeye cehd ederken buna emin olmuşdu.
İnancsızlığı onu ümidsizliye sürüklemişdi.
“...Sevdiyim qıza vida mektubu yazıb, yüksek dozada yuxu
dermanı qebul edende heqiqeten ölmek isteyirdim...”
Demek vida mektubu... Yox, Nicat yox... Sen sadece
yene de diqqeti öz üzerine çekmek istemisen. Sağlam şüurla
uzun-uzadı vida mektubu yazmağa fürset tapmısansa, demeli
ölmek istememisen. Çünki ölmek isteyen ve affekt halında
olan adam vida mektubu yazmağa fürset tapa bilmez.
Sen sadece uğursuzluqlarına göre sene tene edenlere qeribe
şekilde etiraz elemisen.
“İntihar mektubları adeten çox qısa olur. Ele senin
sonuncu mektubun kimi” – Orxan öz-özüne danışdığını başa
düşüb susdu.
Üçüncü cehd... Deyesen bu

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 113 >>