herbi xidmet vaxtı baş verib.
Aydındı... Demeli çetinliye alışa bilmemisen dostum...
96
“...Eynek taxdığıma göre meni “professor” çağırırdılar.
Heç kes köhne esgerlerin dediyine “otkaz” ede bilmezdi, ya her gün
döyülmeli, ya da “çumo” olub deyileni elemeli idin. Daha bir yol
var idi, satqınlıq. Özümü “ağıllı” aparsam iki seçimim var idi: ya
“çumo”, ya da satqın olmalıydım. Özümü axmaqlığa vurub her
gün döyülmeyi seçdim. Herbi and qebul edene qeder o qeder de
döymürdüler. Qaçmaq ehtimalı hamısını narahat edirdi. Herbi and
qebul edib bölüklere bölündüyümüz gün axşam bütün genc
esgerleri sıraya düzüb “eşşek sudan gelene qeder” çırpdılar. Se-
herisi gün here öz yolunu seçmişdi. Bütün çetinliklere baxmayaraq
xidmete davam edirdim. Arxamca gelen, mene baş çeken demek
olar ki, yox idi. Köhne esgerler terefinden texminen 10 gün ardıcıl
döyüldükden sonra özüm haqqında fikir formalaşdırmışdım.
“Professor möhkem uşaqdı sınmadısa, satmadısa daha deymeyin.”
Daha köhne esgerler meni “kaptyorkaya” çağıranda eyneyimi
de gözüme taxıb gedirdim...”
Orxan günden-güne artan esger ölümlerini xatırladı.
Demeli son on ilde heç ne deyişmemişdi. Belke de xilas etmeseler
ordunun növbeti qurbanlarından biri Nicat ola bilerdi.

“Şeherin göbeyinde yerleşen herbi hissede xidmet etmiş
Nicat bu qeder eziyyet çekibse, gör döyüş bölgesinde
veziyyet nece olub”. Orxan zabit kimi xidmet etdiyi herbi
hisseni xatırladı. Esgerlerle ünsiyyeti az olurdu. Sehhetinde
problem yaranan esgeri en çıxılmaz veziyyetde “Tibb menteqesi”ne
getirirdiler. Adeten Orxan bütün xestelerini hospitala
yazırdı. Çünki xidmet etdiyi herbi hissede, xesteye
vermek üçün ağrıkesici bele tapılmırdı. Ordudakı ölümlerin
süretle artmasının, ateşkes qurbanlarının çoxalmasının se-
97
bebleri ordudakı nizam-intizamsızlıq, rüşvet ve “dedovşina”
idi. Dostu bu qısa hekayede ordunun veziyyetine işıq tutmuşdu.
“...Veziyyet çetin olduğu üçün, hamı yüngül ve rahat yer
arzulayırdı. Zabitler üçün çayxanaya

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 113 >>