rahat idi. Yorğunluq
ve yuxusuzluq vecine deyildi. İller erzinde bütün bu çe-
tinliklere alışmışdı ve heyatını bunlardan kenarda tesevvür
etmirdi. Onun üçün en gözel istirahet növbetçi otağındakı
divanda uzanıb mürgülemekdi. Gece saat ikide termosdan
süzüb içdiyi çayın lezzetini, evde arvadının demlediyi Lenkeran
çayından ala bilmirdi. Artıq bununla barışmışdı. Onun
da heyatı bu cür sade heqiqetlerden ibaret idi. Get işe, gel
eve, növbe, emeliyyat ve bu kimi diger vacib, yaxud vacib
olmayan işler. Heç vaxt istirahet elemek barede düşünme-
mişdi. Ona ele gelirdi ki, istirahet ancaq ciddi biznesmenler
ve daha imkanlı memurlar üçündü. Onun en ciddi istiraheti
ailesini bir neçe saatlıq bulvara çıxarıb gezdirmek, ortabab
kafelerde dostlarla araq vurmaq ve devet olunduğu toylarda
yeyib-içib eylenmekden ibaretdi, başqa heç ne!
Arvadı ise onun tam eksi idi. İstirahetinden qalmırdı.
Her yay uşaqları rayona, anasının yanına gönderir, Dubaydan
vurub Türkiyeden çıxırdı. Hansısa bir gijdıllağ ve idealist
polis işçisine göre cavan heyatını çürüdesi deyildi ki?
Onun ehtiraslı bedeni Antalya güneşinde yanmaq, zerif çi-
15
yinleri Dubay otellerinin lyüks nömrelerinde ağ melefenin
üzerine toxunmaq üçün yaradılmışdı. Her tetil onun üçün
yeni bedenlerin keşfyidi. İnsan kolleksiyası çox zengin idi.
Erinin mitinqlerde döydüyü “müxalifetçi gede”lerin sayı qe-
der kişiyle kef çekmişdi. Yeri gelmişken, müxalifetçilerle de
yatmışdı. Sadece bu söhbeti açıb-ağartmağın yeri yoxdu.
Yazıq Polis! Herden gözlerini yumub görmediyi yerleri
xeyalında canlandırırdı. Xeyallarında Maldiv adalarında,
Antalyada ve hetta Arizonada olmuşdu. Sonuncu defe ise
gözlerini yumub doyunca Tiflisde gezmişdi. Yazıq öz doğma
adını da unutmuşdu. Küçeden keçen de, metroda qarşısına
çıxan da, qonşular da onu sadece “Polis” deye çağırırdı. Polis!
Bu deqiqe ölkede bundan oğraş iş tesevvür etmek çetin
olsa da qehremanımı bu adla çağıracam: Polisov Polis Polis
oğlu. Bu, qehremanımızın

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 113 >>