bütün xarakterine işıq tutacaq qe-
der uğurlu tapıntıdı.
…Nece? Çox tevazökaram? Güldürmeyin, siz allah.
Sadelik, gözellikdir. Nece? Elbette sadeyem! Siz hele menim filosof
hemkarlarımı tanımırsız!
…Bölmenin emekdaşları onunla salamlaşıb, içeri keç-
dikce növbesinin xeta-belasız sovuşmağına ürekden sevinirdi.
Reisin maşını uzaqdan görünende ise canına xoş bir
rahatlıq yayıldı. Üreyinde reisin qohum-eqrebasını yeddimertebe
söyüşlerle yad edib, ayağa qalxıb yalmanmağa te-
lesdi. Reis maşından düşer-düşmez qarşısına yüyürüb meruze
eledi, növbede olduğu vaxt heç bir hadise baş verme-
diyini bildirdi. Reis “azad” komandasını verdikden sonra
idarenin qarşısında cerge ile düzülmüş polis emekdaşlarına
teref yöneldi.
16
Növbeni tehvil vermeye hazırlaşdığı an onun heyatında
en xoşbext anlardan biri hesab olunurdu. Dünyada en
böyük xoşbextlik, hadise baş vermeden növbeni tehvil verib
eve yollanmaqdı.
Bu gün içinde qeribe narahatlıq vardı. Polis it kimi iy
bilirdi, cinayetin iyini.
Evveller eve çatan kimi yatağa girse de, son vaxtlar
növbeden sonra yata bilmirdi. Eve çatan kimi qayğılar, problemler
üstüne hücum çekirdi.
– Yene yatırsan, ay oğraş? Son vaxtlar heç üzüme de
baxmırsan. Yoxsa gece bazlığa getmişdin, he? Niye ölmürsen
ay impotent!- Bu, arvadının yataq otağındakı yarım saatlıq
seksual istekler haqqında mentiqsiz mühaziresinden bir par-
çadı. Polis yatağından qalxıb qonaq otağına keçen kimi mei-
şet qayğıları da üstüne axışırdı: “İşıq pulunu öde”, “eve bazarlıq
ele”, “zibilleri at”. Bir sürü bitib-tükenmeyen qayğı-
lar... Yazıq Polisin günü gün deyildi! Üstelik arvadının bunun
bacısı haqqında uydurduğu ağlasığmaz söz-söhbet, dedi-qodu.
Bezmişdi Polis...
Bu gün göreceyi işleri artıq iki-üç gün evvelden planlaşdırmışdı.
Eve çatan kimi yemeyini yeyib bazara gedecekdi.
Bazardan gelib oğluna kreditle kompüter almaq üçün
mağazaya yollanacaq, sonra banka olan başqa bir krediti
ödeyecek, eve qayıdıb dincelecekdi. Beyninde göreceyi

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 113 >>