Nermin bütün bunları sonradan bilse
de, bacısına heç ne demeyib. Hetta Nicatla nece seviş-
meklerini bir-birine danışıb, Nicatın qara kapron corablara
olan hevesine, qara corablardan nece ehtiraslanmasına xeyli
gülmüşdüler.
Nermin de, Nergiz de qara kapron corablardan söz
salanda ister-istemez gülseler de, bu detal Orxana qeribe gelmişdi.
Nicat Nergizi evlerine devet edende, sevişmemişden
önce israrla ona qara uzun corablar geyindirmiş, ayrılanda
ise corabı ondan alıb paltar şkafının sonuncu siyürmesine atmışdı.
Könülün de bu barede danışdıqları Orxanı dü-
şünmeye mecbur edirdi.
“Demeli qara kapron corablar”... Orxan bacıları yola
salandan sonra uzun müddet bu barede baş sındırdı...
Orxan ilan dili çıxarsa da, evvelceden şert kesdi. Bü-
tün baş verenleri qısa ve konkret danışacaq, başına gelenlere
heç bir bezek-düzek vurmayacaq. Razılığa gelenden sonra,
Könülün teklifi ile deniz kenarında yerleşen, balıq yemekleri
ile mehşur xudmani restoranlardan birine yollandılar. Könü-
lün könlüne balıq düşmüşdü.
Orxan danışdıqları vaxt restorana gelmiş, evvelce-
den sifariş verdiyi masada yerini rahatlamış, güneş şüalarının
çılğınlıqla reqs elediyi mavi denize gözlerini zillemişdi.
Bu zibile nece ve kime göre düşdüyünün artıq heç bir me-
nası yox idi. İstese de, istemese de o bu romanın qehremanı
idi ve roman bitene qeder öz rolunu oynamalı idi. Üstelik
130
bu restoranda arabesk dinlemeye, Ahmet Kaya mahnılarının
ağır kederi altında ezilmeye mehkum idi. Aylardır süren bu
araşdırmalar, romanın yazı prosesinin leng getmesi de onu
sıxırdı. Sanki, gözegörünmez bir el bu romanın yekunlaşdırmaq
üçün müellife mane olurdu. Müellif romanı
bir kenara atıb gündelik heyat qaydaları ile çarpışdıqca, Orxan
bekarçılıqdan darıxır, hövseleden çıxırdı. Üstelik Elxan
Daşdemir Türkiyeye köçmüşdü. Daha yalvarsan da qayıdıb,
bu romanda personaj olmazdı. Orxanın yegane ümidi müellife
idi. Müellif tezlikle onu Könülle görüşdürüb bu mesele-
leri

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 113 >>